Elvira

I nie czułam juz bólu gdy dobro umierało we mnie Jego blade, zmęczone oblicze ubrałam w czarny habit ...spłynęło ciszą Zamilkł rozsądek, wpleciony w słowa modlitw, ...zasnął Anioł Stróż upadł na ziemię, strącony grzewóch pietą ...załkały niebiosa Okaleczone zło zrodzone z nadmiaru miłości ...tak samotne

Myśl goni myśl Myśl rodzi słowo Słowo zabija...

We wnętrzu świadomości miłość jest śmiercią Piekłem wypełniajacym pustkę niedorzecznej egzaltacji Zamętem teatru cieni w niespełnionym lęku duszy... Byłeś krzyżem stojacym na rozdrożu mojej jaźni Stąpając po czarnej ziemi twoich kłamst plamiłam własną krwią każde z nich Dziś w miejscu krzyża stoi wierzba Spruchniały symbol kunsztu bólu Celebrując nienawiść wypełzam z korzeni sprzeczności W chwili uniesienia karmiąc cię zakrzepłą krwią Dotykam piekła...