Marek Marczak

Zapomniec nie mogę tych chwil z Tobą spędzonych, chociaż... Nie! Nie mogę, coś mi nie pozwala zamarźnięte serce i zmysł udręczony i ta miłość jak u fiordów fala Bukiety mysli erotykolorowych przesyłam Ci codziennie w szarym wieczorowym czasie jak w garniturze z krawatem w odcieniu popielatym Od kiedy Cię poznałem polubiłem patrzeć na Wenus w błekicie paryskim zachodniego nieba Pewnie dlatego że to planeta miłości Ale Ty o wszechzimna jesteś chyba z Plutona Patrzysz tylko w swoje lustro popekane w które włożyłaś moje serce złamane Ty! Ty nie cierpisz bo nie kochasz To co zostało chcę ocalić od zapomnienia Wspomnienie Królowej Śniegu o sercu z kamienia

Noc A nocą chodzę bezsennie po ogrodzie I nie mogę zasnąć Nie mogę przestać myśleć o Tobie Noc A nocą Różne rzeczy chodzą mi po głowie Gdy siadam na progu Na mojej serca połowie Noc A nocą Marzeniami biegam do Ciebie I szukam Twojej gwiazdy na zamglonym niebie Noc A nocą Kiedy myślę o Tobie Zasypiam cicho, spokojnie I zapominam o sobie

Zapisałem w pamiętniku swego serca to co mi pozostało wspomnienia moje postrzępione pozółkłe jak stonnice starej książki ulotne jak wiatr zapisałem w pamiętniku chwile samotności pustej pustki w pustej pustce Szukam celu ale trafiam w przestrzeń Kim jestem?