Wiktoria.Ponichtera

To trudny temat - bo nie weźmiemy urlopu od swojego sposobu przeżywania trudnej rzeczywistości. Pozdrawiam.

@kinsv Podoba mi się klimat przekazu. Zgadzam się, że trudno być po prostu sobą.

@Franek K Nikogo w niczym nie ustawiam, ani nie oczekuję delikatności, raczej oryginalności :) Czyżbyś nie znała? Zgadzam się z tobą i schylam głowę, nie zaspokoję twoich oczekiwań, pozdrawiam serdecznie. @dot. Przepraszam, ale czy nie godniej byłoby użyć zwrotu "postać zwana zegarmistrzem purpurowym"? Szanujmy pierwowzory, zwłaszcza jeśli je cytujemy. Dot. Dziękuję, każdy komentarz rozwija bo wzbudza emocje - ja tak osobie, pozdrawiam,

Ja n@Franek K @Franek K Ja wiem, że trudno coś nowego wymyślić, czy to w życiu czy też w poezji. Ale żeby tak dosłownie czerpać? Pytanie dobre. Wydaje mi się jednak, że ustawiłeś mnie w jadącym peletonie tak, jak to dotyczy przeciętnie każdego człowieka. Ja się z tym aktualnie mierzę, więc co jest nie tak gdy piszę wprost? Co tobie w tym nie odpowiada? Chciałbyś delikatności w temacie gdy np. Osiecka pisze "Sucha Kostucha, ta miss wykidajło..." a przecież gdzie mnie do jej geniuszu

Przyszła do mnie niespodzianie wieść co stłukła domek szklany, zdjęła z palca trochę złota, wyszła. Gdy minęło chwil niewiele chciała wrócić w róż czerwieni, lecz gdy opór napotkała, odeszła.

to tak chwilę obecną, jednak jeszcze popracuję :) Świerszcze ukryły się wśród pachnącej trawy i grały rytmicznie, łagodnie. To żywe wspomnienie ciepłem emanuje i cieszy niezmiernie, cudownie.

@Antoine W patrzenie w kierunku, którego nie mogę zaakceptować przeraża mnie, pozdrawiam @duszka temat trudny a jednocześnie nieunikniony, pozdrawiam

@duszka Twój komentarz na nowo rozbudził we mnie ciepło doświadczenia :), pozdrawiam @Antoine W Witam, Widzę, warto pisać gdy taki odbiór :) Czy ktoś mógłby zerknąć na ostatni wers i cieszy mnie, cieszy ogromnie. Mam niedosyt odnośnie wyrazu ogromnie.

Świerszcze się ukryły wśród pachnącej trawy i grały rytmicznie, łagodnie. To żywe wspomnienie nadal mieszka we mnie i cieszy mnie, cieszy ogromnie.

przybliża się do mnie postać rzeczywista to zegarmistrz światła w purpurę ubrany zamykam więc oczy i cichutko wzdycham zmiłuj się nade mną Panie

:)

święta nadejdą i dla mnie aż niewiarygodne przyniosą zmiany tak oczekiwane wszystkim dalekim i bliskim już dzisiaj dziękuję za obecność

Dziękuję za te słowa. Pozdrawiam.

Dziękuję za ciepłe słowa :), pozdrawiam serdecznie.

obok mnie? przy mnie! tyle spraw się toczy pachnie chwila świeci złoto światło... obok mnie? przy mnie? we mnie! trwa czas....

PS. Zamiast wymiany myśli -ubijanie piany:). Trochę temperatury i beza:). A swoją drogą PS :) Jaki według Pana podjęłam w wierszu temat?

PS żartuje czy poważnie myśli "nic wielkiego, nic odkrywczego... ". Jeżeli poważnie - to zły odbiór przekazu. A ja rzeczywiście - jestem zgrabna :) więc - kilka wersów również :)

Dziękuję, widać światełko, minął miesiąc......

piłka w grze jest nadzieja na chwilę następną nawet na jutro jakieś plany? może pojutrze teraz chwilo trwaj

Mistrzu - proszę :), ostatni wers - nie pasuje mi do "zgrabnej" całości :)

Więcej doznań w wierszu białym, dla mnie - dużo lepiej! Trochę zgubiłam rytm czytając trzy ostatnie wersy - ale to może celowo. :)

Uczucie piękne, można pomarzyć. Osobiście popracowałabym jeszcze nad formą :), pozdrawiam

Dziękuję :-)

Uśmiecham się. Pozdrawiam! A kropki - tak, zwrócę na nie uwagę.

Dziękuję. Cóż mogę dodać...