Katsy

Gdy wibrujesz Twoje ciało zmienia się milion razy Moje w ruchu Zastygłe Nagłym szeptem Unosząc Okruch życia

Dziewczyna Płonąca miłością. Ta dziewczyna Jest moją radością. Jej szalone oczy, Których czasem się boję, Jej dziwny uśmiech Zdradzający nastroje… O czym ona mówi? Wciąż nie rozumiem. W czym teraz się gubi? Rozgryźć jej nie umiem. Pewnie płynie zwykłą łąką Wśród anielskiej bieli… Ta droga naszą rozłąką. Znów poczekam, aż wróci. Lecz ścieżka się kończy, Zostaje przepaść Głęboka jak śmierć. „Uważaj, by nie spaść” Słyszy w swej głowie. Gdy odwraca się, Już wiem, co powie: „Trzymaj mnie za rękę, Nie daj mi upaść”. Jej szalone oczy, A w nich miłość I strach, i cierpienie. I wiem, że kiedyś odejdzie, Powie: „do widzenia” szalonym ptakom. Kiedy już ostatni ogień nadejdzie, Chcę, by zawsze w mej pamięci pozostała taką Dziewczyną Szaloną jak ptaki.

Dziękuję, myślątko, ale chodziło mi o ten wiersz po polsku. Po angielsku mniej więcej go rozumiem, ale w wierszach rozumieć mniej więcej, to nie rozumieć nic. :) A może ktoś chociaż przetłumaczyłby ten wiersz tak, bym wiedziała, o co chodzi (bez zachowywania poetyckiego języka itp.)? Bardzo mi na tym zależy.

Szukam wiersza Dylana Thomasa "Miłość w domu obłąkanych" (oryginalny tytuł: "Love in the Asylum"). Byłabym bardzo wdzięczna, gdyby ktoś mi pomógł. PS Nie wiem, czy dobrze podałam polski tytuł, ale taki znalazłam na pewnej stronie internetowej.