teka

ja powtórzę mój śmieszny argument, odnośnie wielości wielokropków, który uważam, za zły zabieg, bardzo zły... i nie potrafiłem aż tak dać się pochłonąć tekstu, żeby nie zwracać uwagi na te wielokropki, a tekst "pochłaniał" mnie, owszem, choć to wygurowane słowo, niech będzie, że wciągał mnie miejscami, szczególnie kiedy "podmiot liryczny" podróżował przez światy, epoki, sam nie wiedząc gdzie jest i to było jak dla mnie bardzo dobrym pomysłem i chciałbym, żeby tekst opierał się na tym wątku, bo kiedy ów bohater wracał sam do siebie, do użalania się nad sobą, że jest sztuczny itp, to momentalnie tekst tracił już w moich oczach, ale jest to winą mojego skrzywienia, a mianowicie tego, że nie lubię tego typu literatury, tzn "literatury marudzącej" (że się tak wyrażę), ok, któś może tak pisać, ale mnie to jakoś drażni, sorry ;) Podsumowójąc, tekst nie jest zły, montami dobry i wydaje mi się, że dobrze napisany (nie będę już wspominał kropek ;), może też trochę przydługi, bo pod koniec zacząłem być już trochę zmęczony, ale może to przez prominiowanie eletromagnetyczne ;) Podoba mi się najbardziej środek, opisujący zagubionego w czasie i przestrzeni bohatera, lecz nie podoba mi się opis bohatera zagubionego w sobie. To chyba tyle ode mnie :) pozdrawiam :)