[Umarłym]

Zapłonęła iskra w źrenicy,
Uderzyła szuflada w kostnicy.
Uderzyła wskazówka zegara,
Zapłonęła zapałka i grzała.

Zabrzęczała zegara wskazówka,
Zapalona już knota końcówka.
Zapalona już zorza na niebie,
Zabrzęczała noc pusta - bez Ciebie.

Płonie już zorza na niebie,
Szumią mary - pamięć po pogrzebie.
Szumią olchy na górze,
Płonie światło na zimnym marmurze.

[W gaju]

Kiedy jutrzenka wzbiła się na wyżyny,
Gdy w jednym gaju dwa duchy się zeszły.
Zamilkły szum drzew i głosy zwierzyny,
Nadszedł świt - dnia początek i godzina wieszczy.

Trawa w rosę przyodziania lśniła,
Gdy bosymi stopy strumień przekroczyli.
Tam się między nimi miłość narodziła,
I w jednym ciele dwie dusze złączyli.

Ona, Bogów zrządzeniem w nimfę przemieniona
Do dziś strumieniem czystym u stóp skały tryska.
On, drzewo - dumny filar u stóp polany łona.
Do dziś tam są - dąb dumny i krynica bystra.