elżbietk@

głębokie, zrozumiałe, może zbyt oczywiste ale ładne

pojawiło się znikąd jak chmury w letnie popołudnie spłynęło po policzkach jak strugi deszczu po policzkach wzeszło cierpieniem jak tęcza ... to co zakazane

podoba mi się

widzę Cię codziennie tonę w Twym spojrzeniu zapamiętuje dotyk marzę o nas zasypiając co to jest? jak to nazwać? zdradzam zdradzam miłość i własne szczęście dla Ciebie? ale tylko w myślach w sercu Cię nie ma jest ON

błąd za błędem same grzechy rzucajcie, rzucajcie kamienie pokolei i powoli zadajcie śmiertelny ból słusznie ginę nieżałując niczego

przyjaźń to lojalność zdrada straciłaś zaufanie zniszczyłaś dużo więcej niż myślisz ukradłaś jedyne z ruin życia chwile szczerego uśmiechu