Aron

już tylko kartka i długopis podłoga moje łóżko chustka dla łez poduszka wspomnienia czysta wdzięczność i nie ma za co słów pętla

długie krótkie życie nieszczera prawda jak gwiazdy pośród siebie ukryte jak latami świecące w połowie doby słońce najbardziej szczery czas co sam sobą się mierzy i miłość bez miary która po prostu jest taka co płacze nad tobą choć w to już nie wierzysz...

jeszcze wiersz w kratkach solą lśni pod lampkami nocy jeszcze łzy jak perełki w krzywym uśmiechu Zmiennego migocą jeszcze śnią o przyszłej przeszłości zaciśnięte mocno oczy jeszcze straszne słowo wers każdy zdobi nieskończonej miłości końcem grozi

jeszcze...

teraz już dziękuję za miłość - życie za wiarę co karmi przez szybę znów za to samo życie co od siebie się odwraca i za tę samą miłość co w inną stronę życiu każe płakać za batalie między nimi od lat przez godziny toczone bo gdy jedna drugą pobije stronę ja zatriumfuję klęską lub powieki po wieki zamykając przetrwam ginąc zwycięsko

podziękuj Mu za miłość od początku choć nie do końca i za puste ramiona kilka kropel za głupią nadzieję która matką wszystkim kochaj... krzyknij w górę idę za Tobą! i czasem spójrz w chmurę by prościej iść swą drogą

jeszcze wiersz w kratkach solą lśni pod lampkami nocy jeszcze łzy jak perełki w krzywym uśmiechu Zmiennego migocą jeszcze śnią o przyszłej przeszłości zaciśnięte mocno oczy jeszcze straszne słowo wers każdy zdobi nieskończonej miłości końcem grozi