Damian Tomaszewski

Stoję w środku Wokół mnie kolorowy szary tłum Wszystko przewija się i przewija jak w pralce Stoję Nie można się nigdzie ruszyć Wszędzie ludzie Nudni Szarzy I tacy sami Jeden prześciga drugiego W naśladowaniu trzeciego A ja nie mogę się ruszyć Bo każdy krok to odstępstwo Od normy Od prawa Od nienormalnej normalności Stoję Wokół mnie pusto Że nie ma gdzie szpilki wcisnąć Wiersz przeniesiono do Forum dla początkujących poetów MODERATOR