Piotr Sobieraj

Mrok w mojej duszy spowija świece spojrzenie w głębię na dno otchłani w rozbita niczym lustro osobowość Wykrzywiony obraz lśni nikłym światłem niczym słońce za horyzontem Pojawiają się wraz z cieniem myśli, zjawy, duchy, ogarniają mrok przejmują władzę ogarniają duszę przejmują ciało ...

Ludziom ******** „Gwiazda (bez)nadziei” Ocean ziemski szumi, szumi cicho, nieprzerwanie, z fal wydobywając delikatny powiew wiatru, nuty symfonii beznadziei. Słucha jej piasek, muszle, ryby, dzieci… Kropla po kropli, świadomość wdziera się w ląd Powiew po powiewie, świadomość wdziera się w ląd Brzeg łamie się… Jest niczym łańcuch prowadzący do człowieka, a przerwany w połowie. Jest niczym ogon komety w oddali, która zdaje się być gwiazdą, Gwiazdą (bez)nadziei.

Krótkie i zwięzłe, ciekawe :) Podoba mi sie :)

"Poczatek wieku" W.S. Ten wiek będzie lepszy niż miniony Nadzieja, matka wszystkich ludzi, nie umarła, żyje wsród nas, Może i nie młoda z niej dziewczyna, lecz serce rześkie mocno w piersi bije. Rozwieje nam burzowe chmury, zasłoni oczy przed blaskiem słońca. Bezbronni znajdą obrońców, nowe pokolenie idealistów nie skala się kłamstwem podniesie z gruzów to co XX zniszczył. Bóg ciągle czekający na tego silniejszego, lepszego człowieka, zdziwi się, Poda rękę Człowiek odpowie Nie wejdziemy drugi raz do rzeki, nie porwie nas nurt historii nie zadamy pytań naiwnych. Ten wiek narodzi człowieka prawdziwego lepszego silniejszego Ja w to wierze, a ty ?