Paweł Mak

Piszcie wiersze dla tych Ptaków, które nigdy nie pofruną. Nie opowiadajcie o niebie. Nie wspominajcie o przestworzach. Nie proszę! Czasem na Was patrzą Ci naziemni Podziwiają Was i zazdroszczą. Choć jest ich niewielu. Ale nikt tak jak my - nieloty Ptaki, którym nie dane było niebo, Stworzenia, które mogą tylko marzyć O wietrze w skrzydłach, Nie rozumie upadku. Upadku, o którym Wy zapomnieliście, Gdy nauczyliście się latać.