Rafał Grybel

A jakoś tak... bo ja wiem...? ... czy wszystko co robimy musi mieć cel? :p

No w sumie to bardziej proza niż liryka... a tak na serio to jest to opis tego co zapamiętałem ze strasznie nieziemskiej fazy :)

Niebywale cicha trzecia trzydzieści, Po ulicach biegają cienie. Choć na chwilę mogły się odgryźć Od zębów śpiących właścicieli . Wcale nie są szare, ani anonimowe, Mienią się kolorami. Odbite w szybie pędzącego pociągu W błyszczącej kałuży na chodniku. Uśmiechają się otwarcie do siebie, Wszystkie, prócz mojego. Ten to dopiero ma przechlapane, Musi włóczyć się za swoim panem. Nie bez celu, ale niewiadomo gdzie, Jak wierny pies, krok w krok… O! Widzisz cieniu. Właśnie doszliśmy Do otwartych drzwi gospody!

Też nie znałem innej piszącej osoby, dopóki głośno się do tego sam nie przyznałem. Okazało się, że koleżanka z roku pisze światne wiersze... potem dowiedziałem się, że kumpel z tylnej ławy też coś (nieźle) tworzy. Was znalazłem dwa tygodnie temu i już udało mi się zarazić serwisem kuzyna z którym mieszkam. Wniosek: "Szukajcie a znajdziecie, kołaczcie a wam w mordę..." czy jakoś tak :)

Cudowna kolęda. Momo tego żem ateista, to po przeczytaniu jakoś tak cieplej i radośniej mi się w środku zrobiło. Pozdrawiam Rafał.

To dalej ten sam kot, bo i ten sam wiersz. Kot pogłaskany i zadowolony, choć pewnie by wolał coś myszopodobnego do jedzenia :) Podzrawiam

Mój kot jest epistemologiem. Obserwuje. Czy odkrył już Pragmatyczną teorię prawdy? Pierwszy kot myśliciel. Pewnie mruczy sobie, Że założy czarną togę I zostanie filozofem. Miauuu! Już, już, mój mistrzu poznania, Zaraz dostaniesz jeść.

Czyli bardzo daleeeeeeeeko. :)

Nawiązując do cierpienia: Ksiądz Józef Tishner powiadał, że filozofia za czasów Arystotelesa rodziła się z zachwytu, za czasów Kanta z dziwienia się a obecnie ma swe źródło w bólu i cierpieniu. Tak was czytam i czytam i dochodzę do wniosku, że miał całkowitą rację... :)