Anula Szczeblowska

No cóż, może byłoby bardziej Z niż P, gdybym napisała - gdy ją rżnął... tyle, że do mnie taka estetyka nie przemawia :) Kto pojął, ten pojął.

Fakt, uciekała też mi się bardziej "widzi". Thx

Gdy ją brał rósł w niej drzewem wplątywał w gałęzie aż pojmie szorstkość pnia zapomni się w szeleście Gdy ulegał rósł w niej trzciną w jej wietrze pochylał i drżał a ona się śmiała kalecząc nim ręce A gdy uciekała ku chłodnym dolinom wyrósł kaczeńcem ponad horyzont jej smutku wierząc że pomyli go ze słońcem i gdy zmarznie wróci pomalutku

Podoba mi się, może dlatego, że ma sytuacja podobna :)

Szukając siebie, staraj się szukać indywidualności, własnego języka. Sięgasz po wytarte zwroty i metafory, które znamy już z poezji na pamięć.

Jak dla mnie - to niewiele się wydarzyło. Ot trochę ciał niebieskich - słońce, gwiazdki, księżyc. I co dalej? Jak na debiut - wystarczy. Teraz, jak to mówią -praca, praca, praca :)

Ana ma rację. Dość wyświechtane środki wyrazu.

Zamysł jest, wykonanie wieje nieudolnością, ale coś by się dało z tego wykrzesać przy pomocy nożyczek przede wszystkim.

Może w programie "Pod napięciem" znalazłby swoje miejsce, ale niekoniecznie tu.

wersyfikacja trochę bez składu jak dla mnie. Reszta - czemu nie?

Jaka ładna miniaturka. bardzo :)

Dlaczego ten dział? Dobry wiersz, proponowałabym przenieść go do "zaawansowanych". Jedynie słowo "też" bym wyrzuciła.

fakt...zdaje się, że Herbert wymyślił to przede mną, pisząc o Marsjaszowym cierpieniu :)

Lepiej :) Ariel ma rację, brakuje kontunuacji pomysłu.

Wiem, że tematyka biesłańska już się niektórym wyda nudna, ale może ktoś przyczepi się chociaż do warsztatu?

Zostałam między młotem a kowadłem. Proszę o wsparcie :)

Ja tam, powiem nieskromnie, wolę moją wersję spojrzenia na Biesłan, zapraszam do lektury. A już na temat - chciałoby się rzec: "ciszej nad tą trumną". Ilość pytań przytłacza, a nie skłania do refleksji.

No i namieszał mi ... w głowie :) Dziękuję

Świat się podłamał jak słonecznik w deszczu Ptaki milczą wystraszone zmierzchem Opuściły mnie sny poplątały się wiersze Listy nekrologi pisane za wcześnie Tylko zimnych krat bijące serce A ty mówisz nie garb się i rękę jak kwiat podajesz na szczęście

epitety mało odkrywcze, ale ciepłem powiało :)

zbyt krótki, by coś można było więcej...

Nie podoba mi się to powtórzenie "nie zwiastuje". I z tymi piersiami coś bym zrobiła :) Reszta jak najbardziej.

Przyklejona do muru naga dziewczynka z prochem w oczach podnosi krzyk jak w dniu swych narodzin Nim umrze ta prosta głoska a w cyfrowej jakości cały świat będzie obchodzić Nazajutrz po obfitym śniadaniu dyplomaci w Maastricht ćwiczą dykcję przed oficjalną aukcją gwarancji i deklaracji W ogródku spaleni słońcem młodzi mieszają kawę z cukrem miłosnych metafor emerytki kupują pomidory na przecier i narzekają na suche lato

Rozumiem tragizm, formy nie. Resztę Agata napisała.

bardzo bardzo :)