iza bel

Może banalnie, ale pięknie :))))

i idziesz i znowu i dalej...noga za nogą ...i wiesz... i musisz iść i nie ma poddania i nie ma cofanki i nie ma już płaczu i bólu... i pustka... i światło w oddali i może tam będzie ci lepiej i może się znajdzie ten człowiek ten drugi, niezawodny i może jeszcze... nie staniesz i pójdziesz i jak powiedział Sted "idź człowieku" ty pójdziesz... bo wiesz - tak potrzeba i idziesz i znowu - nadzieja i.t.d...

złociste oko zgubionego na wietrze płatka stokrotki

widzę, że lubisz krytykować ;))) ale i tak będę pisać dalej jeśli nie chcesz nie czytaj - to mój świat. Pozdrawiam

ręka na strunach czysty dźwięk koi moje myśli

piękne;)))

spadasz powoli bez skrzydeł lotnych jak ptak w bezkres odchłani