Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

De_Gol

Użytkownicy
  • Postów

    58
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Odpowiedzi opublikowane przez De_Gol

  1. Lubie wiersze o tematyce dotyczącej... A wiersze miłosne - hmm...!!!
    Nie mam pojęcia dlaczego, tutaj są niezbyt mile widziane. A przecież to takie wspaniałe uczucie, i każdy ma coś do powiedzenia w tym temacie.
    Ale odbiegłem od Twego wiersza. Bo on chyba nie mówi o szczęśliwej miłości. Zapewniam, że kiedyś przyjdzie. Nie należy się uodparniać, to błąd. Bo możesz jej nie zaóważyć.

    Pozdrawiam!!!

  2. Jesteś Doremko jedną z niewielu osób, które używają rymów na tym portalu. Cieszy mnie to. A wiersz jako całość, trzyma klimat, który budzi we mnie niepokój i zadumę. Podoba mi się, bo głównym zadaniem poezji jest pobudzanie do myślenia i wyzwalanie emocji.

    Z wyrazami szacunku!
    Paweł

  3. Pamięć - dobro naszego narodu
    Bo cóż nam pozostało z świetności?
    Żadnych zbytkownych płodów
    Kurhany pełne bielejących kości

    Może żyje kilku dawnych herosów
    Jeszcze zbierają cierniste wspomnienia
    Czerwoną rosą skropionych kłosów
    Magazynują w spichlerzach snopy

    ...
    ...
    ...
    zimna, udręki, goryczy, cierpienia

  4. Tak. Pewnie na tym portalu znajdzie się więcej takich ludzi. Ale w skali kraju, zjawisko zatracenia miłości do ojczyzny jest niepokojące dla mnie. To widać podczas obchodów różnych świąt narodowych, wypowiedzi ludzi ich zachowań i innych. A przecież mamy takie piękne tradycje, historię.

    Pozdrawiam!!!

  5. Dzięki za komentarz.
    Ja myślę, że ten problem dotyka całego naszego społeczeństwa. Zapominamy o wartościach takich jak - Honor i Ojczyzna -
    Tak mało szacunku znajdują dawni bohaterowie, większość ludzi nie zna naszej pięknej historii. To naprawdę przykre.

    Pozdrawiam!!!

  6. Wzywam Was
    Wstańcie do apelu
    Bohaterzy, polscy aniołowie
    Zrzućcie z matczynej piersi głaz
    Dajmy spokój rozmowie
    Już nikt nie wspomni Monte Cassino
    Kwiatów na płycie Waszej nie ma
    Nie pamiętają tego, co za Polskę zginął
    Jego podniosłego dzieła
    Więc podnieście głowy, z marsową miną
    Raz jeszcze chwalbę przynieście
    Młodych zbudźcie, zapałają krzyną
    Miłości do ojczyzny
    Do jej godnych dziejów
    I z dumą nosić będą jej blizny
    Niech matka nie rodzi złodziejów!!!

  7. Bieży Wieczny Wędrowiec
    Od duszy do duszy

    W poszukiwaniu czarodziejskiej przystani
    Płynie jak po szerokiej rzece parowiec
    W nieczułości otchłani

    Wpływa w zatokę głupców
    Silnych, niepodatnych
    Wilgotnej, tropikalnej miłości kupców

    Nie kotwiczy w brudnej masie nieludzi
    stadzie cuchnących owiec
    W dalszym rejsie się trudzi

    Dobija do maleńkiej, nieznanej wysepki
    Nieczęste spotkanie, jak ciepły lodowiec
    Już cumę zarzuca marynarz krzepki

    Znalazł swą Itakę Wieczny Wędrowiec
    Żebrak kołacze do bramy
    - Wędrowcze! O swej nieskończonej odysei opowiedz!







  8. mi ten tekst wydaje się nazbyt oczywisty. Mógł byś zostawić jakieś niedopowiedzenie. Poza tym wydaje mi się, że to proza tyle, że w strofy ułożona. Nie jestem jakimś wybitnym poetą, mam wyżuty sumienia kiedy kogoś krytykuję. Więc nie zwracaj na mnie uwagi. Każdy ma inną wizję na poezje.

    Pozdrawiam!!!

×
×
  • Dodaj nową pozycję...