jaktoto

w każdym mieście mieszkasz i ja mam klucz do każdego twojego domu w każdym z tych miast i zastaję cię pochylonego nad kartką jej papieru a on jest w kratkę nawet jak gładki i widzę że masz tam swoje rzeczy brudne maszynki i czyste ręczniki mówiłam ci że cię kocham mówiłam ci żebyś się zdrowo odżywiał mówiłam ci że mam klucze i że w tym mieszkaniu jest za mało światła

kiedy nie mam nic do powiedzenia zamiast milczeć co byłoby wskazane jako przyzwoitość braku myśli nakładam szminkę na usta bąbelki z wody mineralnej którą mi podał ten rudy z czwartego piętra przechodzą przez ulicę i wpadają pod tira co wiezie świnie na ubój a dokąd to? a dokąd? pod górę po schodach pod drzwi zanieśli parówki wieprzowe owinięte w czerwień róż i blask księżyca bo kiedy nie mam o czym mówić to plotę o miłości

z ciszy ten deszcz przyjdzie co będzie sprawdzał wytrzymałość mojej skóry drzwi zamyka mój kochanek żeby mu ciemność nie przytrzasnęła języka a biodra masz takie miękkie-będzie mówił- jakby cię biorąc można się było jeszcze utopić chociaż się umie pływać i będzie się ze mnie wylewać ta odległość ta nieprzebytość że kiedy oczy zamykam śnieg pada nie do scałowania przez żadne usta

jakoś tchnie archaizmem i przepoetyzowaniem