rubinek

Dziekuję bardzo Aniu za komentarz.Nie wiem jak Go odebrałaś,to tylko i wyłącznie Twoje zdanie,ale moim zdaniem z miłości sie nie umiera:P

Też tak myśle,ale to akurat jest chyba najmniejszym problemikiem:)Moim zdaniem wiersz bardzo dobry,ale wprawiający czytelnika w taki sam nastrój jaki miał autor(a autor chyba nie był szczęśliwy).Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia w dalszym pisaniu takich utworów:)

Miłości,iluzjo świata... tyś mgłą dla mnie poranną, co świeżością swego lica gładzisz duszę mą bezbarwną. Tyś ulotną niczym zjawa, karmisz serce me spękane Swoim dobrem a mym żalem, przez co wprawiasz mniew obawę... Ty wybaczysz i zapomnisz błędy moje popełnione... Więc się pytam,cudzie ludzki, czemu dotknąć Cię nie mogę? Pozwól wtulić się w ramiona,patrzeć,poczuć i posłuchać... Pragnę znowu Cię zobaczyć lecz niech nadal trwa ta złuda. Niechaj Twoje śliczne oczy... Twoje usta,gesty...ruchy... Będą dla mnie choć przez chwilę, wtedy serce się odrodzi,dusza także zmartwychwstanie, i gdy tylko mi pozwolisz,wszystko to się Twoim stanie...