Głos prawdy

Dlaczego tak musi być? Nie chcę w samotności żyć! Samotność, na ofiarę swą wybrała Radość, życie odebrała. Nie potrafię pojąć, dlaczego? Spotyka mnie tyle złego. Nie chcę już - rozżalenia kryć Nie chcę już - cierpieniem żyć! Chcę coś wspaniałego doznać Cudowny smak uczucia poznać Uczucia , którego nie wyrażą słowa Gdzie nie potrzebna ludzka mowa. Chcę przeżyć dionizyjskie rozkosze Czy o zbyt wiele proszę? By blask rozjaśnił szary dzień By wszystkie troski poszły w cień… Napisany 2007.10.16

Boję się… Za horyzont spojrzeć Senną marę dojrzeć… Nad przepaścią stoję Nicość rozpostarła skrzydła swoje Gdy nie ma niczego Jaki sens życia mego? W czym znaleźć oparcie? Do czego dążyć uparcie? Gdzie znaleźć nadziei promyk? By rozpalić w sercu płomyk? Napisany 2007.10.14

Umrzeć - tak powinno być! Stało się jednak inaczej. Jak feniks odrodziło się z popiołów żyje. Powróciło więc! żyje wciąż , woła, krzyczy. Samo wśród wielu - biedna, mała ptaszyna. Napisany 2007.10.13

Jestem - a może nie ma mnie? Jaka prawda - któż to wie? Jestem tu - a może tam? Wciąż tyle wątpliwości mam... Gdzie jest miejsce moje? Gdzie zgubiłam szczęście swoje? Kto właściwą drogę wskaże? Kto uczucie mi okaże? Napisany 2007.10.12