dalila sandemo

ciezko sie czyta.to raczej proza poetycka. mysl jak najbardziej logiczna i w ciekawy sposob przedstwiona jednak nad czytaniem trzeba sie troche pomeczyc(ale nie mowie ze to blad-po prostu kwestia gustu-nie przepadam za proza poetycka).wielkim plusem jest to ze pomimo duzej rozpietosci wersow nie gubisz sensu przekazywanej mysli a to wcale nie jest proste!chyle czola;) poza tym..jest kilka bledow:raz piszesz 'gdy bys','spowiadal bys' itd-co jest bledem a raz 'modlilbys','probowalbys'-i to jest wlasnie forma poprawna:) pozdrawiam:]

czasami przeklenstwa nadaja tekstowi pozadanego charakteru. ale trzeba je umiejetnie stosowac. a tutaj ostatni wers w ogole nie pasuje:/ nie komponuje sie z reszta.poza tym jest zbyt..hm..prostacki ?

nie no..czytam ktorys raz. i serio.zatkalo mnie.

mmm.poezja. bardzo ciekawie budujesz obrazy. niesamowicie dzialaja na wyobraznie. pozdrawiam!:)

westchnieniem lipy czuję senność ciężaru zrzuconych liści

z dotykiem jesiennego słońca uzupełnia puzzle młodości wspomnień maluje bursztynowym pędzlem krętą drogę wtopioną w dłoń w siwych nitkach babiego lata między radościami i utrapieniami życia mimozą wstydliwą pachną nadal obrazy miłości najpiękniejszych krokiem uciętym na leśnej ścieżce zatrzymana przy stawie szumną mową gdzie wiatr na wodzie zmarszczki kreśli wyczekuje echa dawnych lat dzikich w barwy liści wkomponowana z jarzębiną na szyi kasztany zbiera omijając po drodze każdą mrówkę bo dzieckiem można pozostać na zawsze