[baśń naiwna]

kojarzy mi się z białą magią baczyńskiego. nie wiem dlaczego.
superskie:)

[chwila II]

kieliszek w dłoni z sokiem.
Pomarańczowym
blaskiem poprzebijana
mleczne muśliny.
Mgliste
pyłki na tle .

[Te Same Słowa]

:)

[Twoje]

mi się nie podoba. Pytanie jakby nie pasowało. zaburza spójność.

[ty...]

tak...pierwiosnek razi. pierwsza część fajna. złote zwierciadło.:).
i na końcu razi mnie słowo 'mi'.

[tęsknota za życiem]

zgadzam się.

[Ja i moje cuda]

a ja myślę, że tu nie ma nic a nic smutnego.
raczej to taki wielki wypchany futrem pokój gdzie można wtulić się w ścianę i błogo zasnąć. trochę inaczej spojrzałam na jesień- dzięki, może jutro nie będzie tak zimno.

[..03:25..]

wydaje mi się że wiersz byłby o wiele fajniejszy gdybyś przystopowała trochę z 'eneterowaniem'. Czasem taka mała głupiutka rzecz a dużo daje.

[chwila]

ciii....
on śpi.
ledwożywypołysk obija się
o przerywaną kreskę nosa.
powoli drży.
miarowo.

a gdyby tak
na fotelu koloru herbaty
móc uwiecznić poświatę
cytrynowych paznokci.

i spocząć obok
linii papierowych ust.
wgryźć spojrzenie
w pulsujące.
tchnienie.

ale on śpi.

[Taka już Twa dola ...]

no nie wiem. Wydaje się byc w porządku. Ale mam uczucie takiej słownej lepkości. Może Twój styl. Może mój gust. ale generalnie - fajny

[modlitwa]

akurat jestem w temacie;)
zresztą nic nadzwyczajnego (tzn to wyżej moje).
ale wiersz mi się bardzo podoba.

'palców dotykanie w potępieniu snów'

mhmm...(pomruk zadowolenia)

[zakochanie absolutne]

buraczkowość świata nadprzyrodzonego
odbija się od jej twarzy
kiedy cicho uśmiechnięta
przymykając powieki
mruczy prosto w lustro
miodowego cienia.

[odruchowy wiersz]

dłoń.
zatopiona w piasku
moich myśli.
znikomość bezwzględna
uwiła zapach kłosów siana.
a ja, zostanę tu.
pośród rąk i oczu.
sama.

[on - mały książe]

mi się podoba.
podstaw merytorycznych nie mam, aby coś poprawiać.
ale - zwierciadło mojej wyobraźni- mhm.niezłe.

[czy]

potrafisz układać słowa czarodziejskie
od których usta ani drgną
tylko oczy.

[wiersz pierwszy]

nakropiony pomarańczem dom.
cisza.
ogarnia jego mury
przemyka koło ust
przytłumionym lśniącym ostrzem.