Emnilda

Nie ma w tym nawet odrobiny sztuczności, ale może masz rację Marku P., że wiersze zbyt osobiste nie zawsze się podobają. I nie koniecznie trzeba być "nie-samotnym", żeby sprawiać takie wrażenie - można po prostu zachować w sobie pamięć takich chwil, albo wciąż o nich marzyć. Nieśmiertelny - pozdrawiam :)

Cisza... W każdym źdźble trawy Łaskocącym splecione dłonie Przerywana biciem serc Dwojga Tak głęboka, że słychać świst Spadających gwiazd I melodię niewypowiedzianych marzeń...