Julia Borycka

przecież w poezji nie wszystko musi mieć ład i skład.Nie wszystko trzeba poddawać analizie.Mnie wystarcza rytm słów, nastrój, wrażenie.To nie matematyka.Szept coś tam chciał wyszeptać.Pozwólmy mu.

Bo czym jest tęsknota w porównaniu z czasem tylko cierpliwość pozwala ją pokonać Czym trud w porównaniu z wiecznością i małe porażki w obliczu sukcesu strach do wiary ma daleko i zwątpienie wypełnia sie nadzieją czas zakręca się w słoikach wspomnień i ciągle jest gdzieś przed lub poza nami

Właściwie wszystko można przeczekać złe wiatry złe burze dwa zakręty duże koza co od woza połamana brzoza co u drogi leży rogalik nieświeży i dwie kajzerki na plaży muszelki no i letni deszczyk zakłamany w treści kolejkę na poczcie rozepchane łokcie sernik z marmoladką i nadgniłe jabłko popsuty resorak ciapa z pomidora kawałeczek drutu trutututututu popękane szklanki buty koleżanki rozmrożone mięso i wygięte przęsło tory kolejowe nawyki niezdrowe i cztery złe chwile gdy żle mi na tyle że stukam się w głowę rzucam o podłogę i wszystko mi jedno czy rumieńce zbledną więc wszystko przeczekam a gdy się doczekam to pójdę do lasu do mego szałasu rozpalę ognisko w d..... mam to wszystko nie mogę się męczyć nałapię zajęcy natłukę ryb kijem doprawię trotylem aż się rozpadnie bo tak nieładnie...

Trzeba było kiedyś totalnie się zagubić zaplątać w sidła samotności i nicości spotkać ludzi nie tych,co trzeba zabłądzić na prostej drodze iść daleko nie wiadomo po co by wszystko stracić i mieć tylko siebie Wtedy powrócić do rzeczy prostych które najtrudniejsze otworzyć oczy: mgła opadła ktos jest przy tobie...

Nic nie może pokonać mych snów w obłok marzeń wtopiłam się znów Nie ma mnie tu okruchy złód I sił mi brak I smutno tak wspomnienia ciepłych słów Gdy wróci wiosna uczuć zakwitnie we mnie świeżo Urodzę się na nowo od nowa zacznę dojrzewać