Magdalena Marbo

Chciałabym jeszcze raz Zobaczyć Jak nitki iskier Przecinają czarne prostokąty szyb Pociągu Który wiózł mnie do nikąd Może jeszcze raz Przyjechałabym tam Gdzie nikt na mnie nie czekał Niepokój z tamtych wieczornych pociągów Ciągle we mnie trwa Jak poranna mgła Czasami opada rosą Częściej podnosi się I wciska W nieszczelne spojenia uczuć Za dużo było tamtych pociągów

Skoro planeta taka gorąca: "moje serce bulgotało..." - to znaczy gotowało się niezbyt gwałtownie, może lepiej: wrzało, kipiało, tętniło, cwałowało lub t.p.

Zaskakująco piękny. Zabieram do ulubionych. Pozdrawiam

Tu się zgadzam. Do kosza, choć serce boli.

Tak, chyba za bardzo w jednej tonacji. Brak jakiegoś zaskoczenia ("ja wam jeszcze pokażę"). Ale z kosza wyjąć, do obróbki. Pozdrawiam

Oczywiście, powinno być: "wbite w wizjer kamery oczy porwanych" Nie wiem, skąd te pomyłki.

Ten tekst rzuca mnie na kolana. Pozdrawiam.

Dziękuję za zauważenie i dobre słowo.

wypełnione przerażeniem wbite w wizjer kamery oczy porwanych proszą mnie o pomoc a ja nie odpowiadam z każdym otwarciem codziennej gazety ranią mnie boleśnie nie wystarczy że byłam przeciw zaciskam powieki by uratować siebie (czerwiec 2004) [sub]Tekst był edytowany przez Magdalena Marbo dnia 30-08-2004 16:43.[/sub]

Nie. Ani wiersz, ani satyra, ani dobry żart.

Świetna puenta. I całość mi się podoba. Magdalena Marbo

Ciemnozielono i błękitnie Strzępy nieba pokłute igłami sosen nitkami słońca zszywane na powrót przeglądają się w szybie Wesołe zajączki tańczą po mojej twarzy Po drugiej stronie lustra odnajduję dawno zgubiony uśmiech (1995)

Bardzo mi się podoba. Trudny problem zawiłych realacji wyrażony symbolicznymi skrótami, a jednak prosto. Dobrze się czyta. Magdalena Marbo