za zieloną kreską poza błękitem
nie ma już świątyń w białym pyle
zatopimy dłonie a nieobute stopy
ułożą melodię wieczniąc ślady
nazwę ciebie chabrem zerwanym
z łanów umieszczonych w butonierce
zapamiętane o każdej porze
okamgnienia nie muszą się spieszyć
więksi i ciężsi od Chrystusa z Rio
ruszymy po chwałę wyciągając ręce
gotowi tulić lub ofiarować cierpienia
potrzebującym więc samotnym
daję ci puste równie tak
jałowe pejzaże bez cieni
lęki pragnienia bogactwa
kształtów owiniętych w płótna
Marlett i Sosna