DarkSideOfTheMoon

Z tym patriotyzmem wśród polskiej młodzieży bywa różnie. Na ogół polega on na pobiciu obcokrajowca za to, że nie jest Polakiem...ah nasi patrioci...

Z tym przecinkiem to Pani Paulina Karpiuk chyba nie zrozumiała intencji autora. Natomiast co do zakończenia - na prawde kiepskie, zbyt oklepane, nie zaskakuje... . Spodziewałem się ciosu, jakiegoś Nowego pomysłu, a tutaj po prostu "mój umysł". "możliwość życia, światło odbite w szybie wybitej, " odbite - wybitej wg mnie nie brzmi najlepiej. pozdrowienia od Strony Księżyca Ciemnej :)

Przeczytałem pierwszy raz i...w sumie to przeskoczyłem oczami po każdym z słów nie wnikając w jego duszę. Gdy przeczytałem drugi raz,...ten pytajnik, lekko zaintrygował mnie. Tak jakbyś wahał się czy aby wstręt jest dobrym słowem, lecz ono właśnie (ten wstręt) zawiera w sobie ból i niechęć... . Jest pięścią uderzającą w stół. I najgorsza ta nienawiść do otoczenia...aspołeczność - wiem coś o tym. Jestem pod wrażeniem - pozdrowienia od Księżyca Strony Ciemnej [sub]Tekst był edytowany przez DarkSideOfTheMoon dnia 21-10-2003 14:07.[/sub]

Yavanne - masz do tego prawo...

Ukląkłszy na bruku, Rąk siłą wspierawszy ciało, Podnosząc powieki, Zryte kwasotą potu... Ujrzałem piedestał Z którego spaść raczyłem... . Wezbrane krwi ciśnienie Uderzyło tąpnięciem W myśli zaspane. Nadmiar wrażeń Zaćmił mój umysł... . Olśnienie stopiło mróz w powietrzu, Zawładnęło krwiożerczym przesłaniem, Zawarło w sobie gniew, smutek i ból. Podało rękę i powiodło w świat utracony... [sub]Tekst był edytowany przez DarkSideOfTheMoon dnia 19-10-2003 13:59.[/sub] [sub]Tekst był edytowany przez DarkSideOfTheMoon dnia 19-10-2003 14:10.[/sub]

Przyznam, jest dość prosty i lekko naiwny, ale ma coś w sobie... . Gdybym był w jury, wstrzymałbym się od głosu... . Pozdrowienia od strony ciemnego księżyca :)

Cichy powiew w resztkach świtu, Wietrzny gest rozmytych słów... . Uliczne życie, mój własny bruk, Cios zejścia sięgnął zenitu...

Sareimheinn Nevarfreyties szkoda że nie potrafisz opisać skąd wziął się u Ciebie podziw dla wiersza, czemu Ci się spodobał. Natalio - dziękuję Seweryn Muszkowski - zauważyłem tę dosłowność, dziękuję Pozdrawiam wszystkich

Zrzucony z piedestału wszechmocy, Zawieruszony wśród chwiejnych oszczerstw, Z ułamanym skrzydłem niebiaństwa... . Rozdygotane w bólu śmiertelne już ciało, Upadłszy na bruk oziębłego piekła, Nie opatrzy ran własnego człowieczeństwa. Będę tkwił wiecznie. Ja - niebieski, Dostojny i waleczny, Anioł życia i śmierci...

tak trzymać!!! Break the rules!!! Poezja to nie smycz, na której ludzie prowadzeni są w ciemności. Trzeba być bardziej elastycznym. Ludzie!!! Mamy XXI wiek, a nie średniowiecze.

Żegnaj chwilo ulotna, Żegnaj losie, który istnienia pląta, Żegnaj kwiecie nigdy nie kwitnący, Żegnaj cierniu, kolce w duszę wbijający, Żegnaj człowieku z dna nawołujący, Żegnaj matko, żegnaj ojcze, Żegnaj bracie, żegnaj siostro, Żegnaj plażo wielu wspomnień, Żegnaj życia osłodo, Żegnaj blue sky on my mind, Żegnaj ty, który niczego nie rozumiesz... Żegnaj ty, która nigdy mnie nie posiądziesz...

Troszkę chaotyczny wiersz. Pomysł dobry, lecz zgubił się on po drodze