niewidoczna niesłyszalna

Kocham cię... powiedziałeś to tak, po prostu, jak byś oznajmił, że lubisz rosół Kocham cię, powtórzyłeś lecz zabrakło w twych oczach łez, łez, które wlały by miłość do serca mego, miłość wieczną, wierną, dla tego jedynego... zabrakło tych iskier najmniejszych, co ognisko rozpalają, dla uczuć, tych najpiekniejszych zabrakło w oczętach twych czułości, a także zazdrości, naiwności,niepewności, gniewu i miłości... Więc po co, mam kochać Ciebie, kiedy ty już kochasz siebie...

Samotność... towarzyszka ludzi, lepsza niż miłość, bo nie nudzi, nie wymaga, nie oczekuje, ona chce tylko ciebie, tylko ciebie potrzebuje... Może być kochanką, może być przyjaciółką, może być matką, a także zabawką. Lecz zawsze ją znajdziesz, wszędzie, gdziekolwiek zajdziesz, tam ona będzie... Więc czemu jej nie doceniamy, czego więcej od niej chcemy, czemu wciąż uciekamy?... Czemu to właśnie jej nie potrzebujemy?

Mama, czy to naprawdę ludzka istota? Przecież ona taka kochana, przecie w niej taka skomplikowana prostota....... Czy to możliwe, czy to wogóle wykonalne, by jej życie było tak burzliwe i tak banalne?... Jak to jest, Jak to działa, że jej miłość taka wielka, a nasza wdzięczność taka mała? Dlaczego mówimy to tak żadko? Dlaczego tacy jesteśmy? Chcę nadrobić stracone chwile: KOCHAM CIĘ, MATKO!!

wiecie, napisałam to po ciemku o 3 nad ranem (ah, ta wena....xD) dlatego żądam żebyście krytykowali od góry do dołu, pisali co myslicie-równo i prosto ( musze to jednak zrozumieć i jakoś się "poprawić")

Nie wiem i nie chcę wiedzieć, nie rozumiem i nie chcę zrozumieć. Wiem, bo chcę wiedzieć, rozumiem, bo chcę rozumieć. Nie wiem, ale chcę wiedzieć, nie rozumiem, ale chcę zrozumieć. Wiem, lecz nie chcę wiedzieć, rozumiem, lecz nie chce rozumieć. Tak różne są nasze myśli, tak różne są nasze zdania... Ktoś "coś" wymyśli, ktoś "coś" odgapia. Ktoś "coś" powie, ktoś inny podważy, ten trzeci dopowie, ten czwarty rozważy. Bo dyskusja zawsze będzie, na każdy temat, bo tak jest wszędzie, bo każdy ma myśli inny schemat.

na twoje pytanie nie ma odpowiedzi...........pytanie zbyt proste, odpowiedź zbyt skomplikowana.........

ten wiersz ma 6 lat................. ja 13..............napisałam go z nożem w ręku i dziękuję bogu, każdego dnia, że nikt mi takiego czegoś nie napisał............dziękuje, ze nikt nie ma mnie na sumieniu.......

Ostatni list, ostatni tekst, ostatnie słowo, ostatni wers........ Ostatni dech, ostatnia myśl, ostatni śmiech, ostatni czyn........ Ostatnie życie, ostatnia śmierć, ostatnie spojrzenie twe......... Nie zobaczycie, nie usłyszycie nie spotkacie........ nie mnie........

Niewidzialni są widzialni, lecz niedostrzegani...... Niesłyszalni są słyszalni, lecz nieusłyszani....... Niewidzialni, to ci, co pragną żyć...... Niesłyszalni, to ci, co pragną umierać...... Niewidzialni szukają sensu życia, Niesłyszalni podważają ich odkrycia...... Ludzie pragną być niewidoczni, ale nie niewidzialni. Ludzie pragną być nieusłyszani, ale nie niesłyszalni. Więc czego, wam, ludziom, jeszcze potrzeba? Przecież patrzą na was i widzą was, przeciez słuchają i słyszą........... Czego więc jeszcze chcecie? Czego, tak skrycie pragniecie?