Katarzyna Danecka

przeczytałam i odłożyłam a potem mi się to przyśniło, nieźle, powiedziałabym nawet - punkowo!

nie bardzo rozumię o co chodzi...?

ha! to jest właśnie to co lubię, nie na jakiejś granicy ale w samym środku piekła, żadnych kompromisów, czysta treść, brawo!!

użalanie się nad sobą nie jest wdzięcznym tematem na wiersz, lepiej idź na piwo a napisz coś jak ochłoniesz , uszy do góry!

dziękuję, mam świadomośc bałaganu choć nie wiem skąd się tak nabałaganiło ;) szukam przyczyny, cenię podpowiedzi...

ukryłam Cię w bałaganie moich myśli w całym świecie niewymyślonych jeszcze marzeń niepoukładanych wspomnień może za wcześnie dajesz mi gałązkę bazi a jakbyś cały świat dawał jedną gałązkę a w każdej bazi inną myśl i to ciepło które gdzieś się zapodziało może za dużo słodzisz świat wierszami sycisz słodkim spokojem wszystko czego pragnę a jednak mi zimno

dziękuję, jeśli choć jedna osoba to poczuła, to znaczy, że było warto ;) pierwszej strofy nie zmienię, już wypłynęła, ale chętnie przeczytam jak Pan to czuje

w przemokniętym słońcu czekałam długo z leniwą jutrzenką czekałam spokojnie zbierałam odwagę dość kruchą myśli moje zmęczone neurotycznym spojrzeniem nasycasz ciekawość milcząc rudy liść - płonę z zachodzącym słońcem pieścisz moje oczy spojrzeniem bądź mi niemym posągiem surową oceną łyżeczką w cukierniczce słodkim ziarenkiem niepokoju