Teodor Wilk

Nie zatrzymują się przy drogowskazach Prą naprzód bez zastanowienia W niczym się nie zagłębiają Zawsze tylko muskają Uczucia, emocje, innych Nie chce biec w tym wyścigu Wyścigu pogardzonym przez szczury Zszedłem z drogi. Sam Nawet nie wiem, kiedy Podziwiam krajobrazy Z tubylcami w tle Czuję jak życie przenika mnie Czasem brakuję motywacji i chęci Ale zawsze warto Usiąść Przepraszam mamo...

Mamo, prosze nie krzycz, bo smutek mnie ogarnia. Ta pani w okienku jest przecież całkiem miła. Mamo, dlaczego jesteś zła? Dokoła taki piękny świat, tyle dobra chce nam dać. Mamusiu, ja nie chcę! Nie zniewalaj mnie w tych murach. Tak bardzo cię kocham, że pozwolę ci patrzeć na świat moimi oczami.