Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Maciek Młynarczyk

Użytkownicy
  • Postów

    23
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Odpowiedzi opublikowane przez Maciek Młynarczyk

  1. Otuleni płaszczem tajemnic,
    odlatujemy-
    ku wschodzącemu Słońcu,
    by odszukać tam natchnienie
    do dalszego życia...
    Na cudownym firmamencie
    połączymy się na nowo,
    by dać owoc,
    co ukoi bolesne rany.
    Nigdy, nigdy, nie zaprzeczaj,
    nie mów o tym, że...
    To, co było,
    pozostanie w pamięci mej.
    Na zawsze i na wieczność!

  2. Nie chcecie ze mną gadać- nie musicie!
    Nie chcecie ze mną grać- przestańcie!
    Czy, aby na pewno wiecie co robicie?
    Czy, aby na pewno dostrzegacie?
    Przecież oddycham i śmieję się...
    Przecież stąpam i trwam...
    Nie wiem, czego chcecie.
    Nie wiem, czego oczekujecie.
    Jeśli tak, to usunę się!
    Jeśli tak, to zasnę!
    Dajcie tylko znak...
    Jeden, jedyny, mały znak.
    Albo nie, lepiej nie!
    Otulę się płaszczem...
    Włożę buty!
    Wyjdę ciemną nocą.
    Przejdę przez pole...
    Ścieżką tułaczki!
    Wtedy odetchniecie!
    Poczujecie świeżość-
    Bez zbędnego smrodu!
    Ale woń przyjaźni
    Pozostanie ze mną...
    Wy ją przegonicie-
    Ja przygarnę...
    Niestety, to już nie to samo!
    Żegnajcie, bo nie powrócę.
    Już nigdy!

  3. Cóż mogę powiedzieć... Język polski, jak każdy inny jest tworem żywym i ciągle ulega modyfikacji- przemianie. Jak wiadomo, napływają do "naszego słownika" liczne słowa z zagranicy. Bez nich - moim zdaniem- nasz ojczysty język, byłby nieurozmaicony i trochę nudny. Z pewnością, wiele słów ulega spolszczeniu np. jeansy- już nie- tylko dżinsy. Jeśli o mnie chodzi wybieram odpowiedź "B". Czy chcemy, czy nie, to i tak tej fali i burzy językowej nie unikniemy- jak świat, światem! Naprawdę!




    Pozdrawiam Wydział Nauk Humanistycznych UJ w Krakowie. :)

  4. Nie denerwuj mnie-
    bo jak ja się zdenerwuję,
    to i TY popadniesz w obłęd...

    Lepiej nie zaczynać rozmowy
    od słów: smaczne, brzydkie...
    bleeee ohydne!

    Pamiętaj! Mój charakter-
    to Twój pokarm dla głodnej duszy,
    a śmiech- napojem dla
    konającego serca!

    Lecz, czy nasyciłabys się
    egoizmem i zawistością?

    Lepiej jednak pić wolno
    nektar miłości, by długo,
    naprawdę bardzo długo....
    Smakował!

  5. Polska jest pięknym krajem, który zachwycił mnie swoimi wspaniałymi budowlami i jakże cudownymi niewiastami, stąpającymi po ziemi bliźniaków. Owe istoty, a pośród nich góry, lasy, rzeki, jeziora nadają blasku temu krajowi, który może poszczycić się swoimi bogactwami w Europie, a nawet i na świecie. Niestety, wśród pochwały i radości, musi być odrobina smutku i goryczy. Jakże strasznie ubolewam, nad istotnym problemem- mianowicie przemocy, wśród dzieci i młodzieży. Skąd bierze się tyle nienawiści u młodych ludzi, chcących w niełatwy sposób wkroczyć w dorosłe życie? Dziwny sposób…
    Jestem głęboko poruszony informacjami o samobójstwach nastolatków, którzy nie umiejąc przystosować się do społeczeństwa, wybierają najprostsze rozwiązanie – śmierć! Czym to jest spowodowane? Czy tylko złą atmosferą panującą w szkołach? A może w domach, tradycyjne wartości zostały zaprzepaszczone? Bójki, wyzwiska, kradzieże- to rytuał wielu polskich uczniów.
    Gardzę postępowaniem ludzi, którzy twierdzą, iż kara jest najlepszym lekarstwem na poprawę nastanej sytuacji. Sądzę, że rozmowa, wytłumaczenie młodzieńcowi, co jest dobre, a co złe, a także odpowiednie zainteresowanie ze strony rodziców- ukoi wzburzonych nastolatków. Młode pokolenie, powinno budować świat, ogarnięty uczuciem miłości i braterstwa na miarę swoich pragnień, by w nim, zapanowała wzajemna swoboda, nie tylko myśli, ale także czynów i poczucia wolności osobistej.
    Zapewniam, warto zmieniać świat i odkrywać życie, własne życie na nowo.

  6. Szukam nadziei, która odeszła...
    Wierzę, że powróci,
    po ciężkiej tułaczce!
    Kto z Was wie kiedy?

    Przecieram oczy ze zdumienia,
    widzę blask...
    Nie, to nie ona-
    to tylko miłość
    spiesząca w nieznane.

    Czemu mnie opuściłaś?
    Czy, aż tak było nam ze sobą źle?
    Proszę, wróć.

    Dałaś mi szansę na lepsze jutro-
    teraz zabierasz?
    Chciałaś, bym żył i kochał-
    teraz nie chcesz?
    Dlaczego?

    Posłuchaj jak płaczę,
    jak serce kołacze z tęsknoty,
    a dusza ma obumiera.

    Wróć- błagam!
    Tęsknię!

×
×
  • Dodaj nową pozycję...