Kuba Jasiński

Gdy struchlałe ginie kwiecie Na tym mrocznym zimnym świecie, Czy to w burzę, czy w zawieję - Bóg się śmieje! Bóg się śmieje! Czy zdumiewa Go śmierć kwiatów W tym najlepszym z wszystkich światów? Kiedy głucho biją dzwony, Czy zapłacze nie zjawiony? - Zgładzonym nie świeci słońce, Czy to ważce, czy biedronce - Niewidzialny Boga śmiech Gasi życie, gładzi grzech. Lecz gdy surmą wezwie nas I jak struna pęknie czas, Swoim echem krusząc skały, Ja nie wstanę - umrę cały!...

Trafiłeś do mnie. Gratuluję. Pozdrawiam

Ciekawe, sam myślałem o napisaniu wiersza na podobny temat. Jednak chyba nie mam już po co się do tego brać, bo tutaj pomysł ten znalazł doskonałą realizację. Jak widać nie warto unikać poważnych tematów... Pozdrawiam

Burzy rozbłysk ostatni trwa gdzieś jeszcze w niebie. Drzewa gną się do ziemi – a ja twoje ciało Do swojego przygarniam. Cisza uszła cało... W losie burzy rozbłysku odgaduję siebie. Gwiazdy, nieprzejednane, czekają tej chwili, W której wspólnie zabłysną jakby z nową mocą, I na przekór ciemności znowu się zazłocą Złotem, jakiego byśmy nigdy nie wyśnili. Wówczas zerwiesz się, nagłym przegnany pośpiechem, I odgadniesz tej chwili obłudną daremność, I odejdziesz na zawsze w dookolną ciemność, Znacząc swoje odejście beztroskim uśmiechem.

Ogromnie mi się podoba taka ciemna poezja. Istotnie może się okazać, że jedynymi rzeczami, które zostaną po człowieku będą: kurz i złamane serce... Pozdrawiam

Wszystko to pięknie, ale dlaczego uważasz to za poezję? Dział prozy byłby chyba odpowiedniejszy dla tego utworu. Pozdrawiam

Ale mondry wiersz :) Za te właśnie metafory cenię Cię najbardziej: "drewniane futro", "czas się urznął", "świat lunął". Panteon jest dla ciebie za ciasny chyba ;> Pozdrawiam

Sokrates nie mógł się wprost opędzić od interlokutorów. Poza tym "mokra szmata" kojarzy mi się z Ksantypą :) Pozdrawiam

Chyba nie jest aż tak źle ;) Pozdrawiam

Dlaczego z brudnymi? I co to znaczy odnaleś? Odnaleźć? Niewiele. Pozdrawiam

Jedna inteligentna osoba na tym forum ;>

I właśnie o to chodziło! Nie rozumiem, dlaczego wszyscy na tym forum są tak śmiertelnie poważni...

"Śliczny Jasiu Mowny szpasiu Mój słowiku Będzie zyku Śmierć jak kot Wpadnie w lot [...] Aż jękniesz I pękniesz." Józef Baka Zagasły kandelabry, Już czas tańca-makabry. Idź - tańcz białego walca - Śmierć cię prosi do tańca! Choć ma białe piszczele, Czarne posłanie ściele. Śmiało - weź ją za rękę - Zakończ życia udrękę! Idź - to nie potrwa długo - W końcu jest bożym sługą: Miłosiernie zakończy - Podrygiwanie kończyn! Ciemnościami okryje Niby kołdrą po szyję. Idź - do czarnej matuli - Niech cię w płaczu utuli! I chociaż to kostucha, Ona - uważnie słucha, Więc nie kłam konający - Zaraz wszystko się skończy! [sub]Tekst był edytowany przez Kuba Jasiński dnia 24-06-2004 21:03.[/sub]

O w morwę... Pozdrawiam

To jest wiersz, który wkrótce zabiorę do ulubionych, o ile pogoda sie nie poprawi :) a ja chcę do ciebie śnie ty mój ognisty wolę spalić zmysły w twoich pieszczot cieple ty mnie słonko zabierz gdy skończy się wykres geometrii życia w moim ziemskim piekle Ale wolałbym tak, jeśli można coś zasugerować... Pozdrawiam

Zabawne, właśnie przed chwilą to zrobiłem. Pani wersja jest lepsza od tej, którą dodałem. Dziękuję. Pozdrawiam [sub]Tekst był edytowany przez Kuba Jasiński dnia 13-06-2004 01:58.[/sub]

Oświeć mnie proszę o co chodzi z tą posłanką (Samoobrony?). Brzmi ciekawie, a ja umieram z ciekawości. Pozdrawiam umierając

Wiedziałem, że będzie o tym zespole. Miałem na myśli tylko i wyłącznie te sympatyczne owady. Gwoli jasności jeszcze jedno: ciemna Pani to poezja, a nie posłanka. Pozdrawiam

jaś nie je ciem nie je M.Ś. Coraz mniej w tobie leukocytów światła Już cię nic nie oświeci Może jeszcze ciemność E.L. The rest is silence [sub]Tekst był edytowany przez Kuba Jasiński dnia 15-06-2004 23:52.[/sub]

Ogólnie na plus, ale pierwszej zwrotki nie mogłem przełknąć, bo... herbatę piję bez cukru. Pozdrawiam

Wanilia, pomarańcze... Uwielbiam takie smakowite wiersze. Pozdrawiam

Ogromnie mi miło, że się podobało i dziękuję za wyrozumiałość dla mojej dociekliwej natury. Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję za komentarz. Hm, to właśnie bez 'wciąż' rytm się załamuje ;) Wiersz napisany jest trzynastozgłoskowcem katalektycznym. Ten wers (podobnie jak inne kończące się na sylabę akcentowaną) ma 12 sylab (7 przed i 5 po średniówce), czyli zgodnie z regułami sztuki. Wydaję się być dłuższy tylko z powodu zbitek samogłoskowych. Najlepiej przeczytaj to sobie na głos... Pozdrawiam serdecznie

Bardzo dziękuję za docenienie pianissima. Serdecznie pozdrawiam

Chodziło mi o Erosa i Tanatosa ;> Pozdrawiam