Tomasz S

Kolejna już łza po twarzy twej spływa Oczyszcza twe oczy dusze obmywa Ja stoję tuż obok bezradnie tak.. Stoję i patrzę jak narasta strach Jestem przy tobie i widzę twą trwogę Gdy pytam Ty mówisz, że pomoc nie mogę.. Mówię, więc tylko, powtarzam Ci Możesz na mnie liczyć, po kres swoich dni.. I odchodzę w smutku, w głąb bólu wielkiego Ze świadomością idę – Znów byłem do niczego

W pułapce zębów,stalowych krat, każesz tak żyć w kajdanach twych rad Nie dajesz mi sił, lecz wysysasz je, wady wciąż nowe wyliczać chcesz Że słów twych spleciony sznur ma szyi jest, i tylko czekać aż zaciśnie się … Nie mówisz, lecz krzyczysz, co dobre i złe, co dzień zabijasz jakąś cześć mnie Nie chce przeprosin, widoku twych łez, nie potrafię żyć tak jak tego chcesz…! Zrozum to proszę zaufaj chodź raz, iść własną drogą najwyższy już czas….

Drzwi świątyni uchylone, rzędy ludzi, modlitw chór Tłumy przyszły chwalić pana, który stoi im za wzór Piękne słowa, gesty, znaki miłość wiara i nadzieja Kościół daje ludziom siłę?? Czy tą silę im zabiera?? Pełen łaski miłosierdzia, stwórca życia wszelakiego Skoro wszystko umiłował, to skąd tyle wkoło złego?? „Wolna wola” powiadacie, każdy żyje jak uważa… Jeden idzie drogą grzechu, drugi klęka przy ołtarzach A gdy śmierć dosięga bliskich, kiedy smutek łzy i trwoga Gdy się swat na głowę wali, czy kochacie wtedy Boga?? Jeśli księgi mówią prawdę, przecież On „zabójcą mas” Zabrał tylu dobrych ludzi, tyle razy zadrwił z nas… Nie wiem,kto z was mnie zrozumie, nie wiem jaki to ma sens Słowem bije w samo sedno, proszę zastanówcie się…

Nadaje się to do czegoś?? jak myślicie proszę o opinie ( zniosę nawet największą krytykę ) :)

wiersz fajny ma w sobie jakieś przesłanie, ogólnie ok

Dziękuje za miłe słowa nie sadziłem że to w ogóle komuś się spodoba :)

wierszyk ma coś w sobie jak dla mnie jest fajny

wierszyk fajny naprawdę może się podobać :)

Zachęcam do komentowania... chciał bym po prostu wiedzieć czy do czegoś to się nadaje i czy warto to dalej ciągnąć....

Mówisz człowieku „ okrutny jest świat” Po kruchym lodzie stąpasz każdego dnia I boisz się bardzo, gdy witając dzień Śmierć znów do Ciebie uśmiecha się Żyjesz, więc tak- przy tobie kat Czyha na błąd, fałszywy krok Każdego dnia wciąż, blisko bo Ty swoim strachem karmisz go Żyje tuż obok i odlicza dni On jeden wie jak powiedzieć Ci Że oto właśnie wypełnił się czas Że odejść już musisz, skończyła się gra Powiem Ci tylko, bo teraz już wiem Nie bój się iść, porzucić swój lęk Bo nie tylko Ty, lecz każdy z nas Anioła Śmierci przy sobie ma…

Idę sam, nie wiem gdzie Tracę sens, błąkam się Żyje tak z dnia na dzień Ślepy los prowadzi mnie Walczę, lecz ,nie wiem z czym Nie mam szans, nie mam sił Krzyczę wciąż, Boję się Krzyczę, lecz nikt nie słyszy mnie

Piękny poem... może się na tym nie znam ale naprawdę mi się podoba

Gdy świat wokół mnie spowija już cień Gdy słowa i światła gasną wraz z dniem Gdy wreszcie naprawdę zostaje już sam Leże i błądzę myślami w wśród gwiazd Widzę tam wszystko, co dobre i złe… Rozliczam każdy najmniejszy gest Szukam tych wszystkich minionych chwil Uciekam we wspomnienia, co dodają sił… Gdy świt już się rodzi poranek jest blisko Gdy kończą się sny, zaczyna rzeczywistość Wierze, że dzień, przyniesie moment szczęścia Że nocą powrócę, w chwil tych piękne miejsca…

Posiąść skrzydła wzlecieć ponad to To, co w piekło zmienia świat Ponad ludzkie zło Pofrunąć jak drapieżny ptak … Nie liczyć już dni nie żałować lat Jak anioł wśród chmur beztrosko trwać… Marzenie , chora żądza wolności skrywane pragnienie sen , i… Chęć , bez braku możliwości Z ludzką naturą pożegnać się… Po prostu być i nie zmieniać nic Nie bać się wyrzec całego świata Rozłożyć skrzydła wzbić się i latać Marzenia, ,bez żadnych wartości… Rzeczywistość pragnienie sen i… Chęć bez braku możliwości…

Posiąść skrzydła wzlecieć ponad to To, co w piekło zmienia świat Ponad ludzkie zło Pofrunąć jak drapieżny ptak … Nie liczyć już dni nie żałować lat Jak anioł wśród chmur beztrosko trwać… Marzenie , chora żądza wolności skrywane pragnienie sen , i… Chęć , bez braku możliwości Z ludzką naturą pożegnać się… Po prostu być i nie zmieniać nic Nie bać się wyrzec całego świata Rozłożyć skrzydła wzbić się i latać Marzenia, ,bez żadnych wartości… Rzeczywistość pragnienie sen i… Chęć bez braku możliwości…

Na drodze malował, ślady swych stóp W powietrzu jeszcze, dźwięk jego słów Pojawił się tutaj, był pośród was Gdzie byliście wszyscy, gdy padał na twarz?? Gdy leżał samotny i z bólu się wił Gdy płakał, bo krzyczeć, nie miał już sił..?? Dlaczego żaden znajomy mu człowiek Nie podał ręki, nie pomógł się podnieść?? Dlaczego wtedy, gdy brodził we krwi Tłum ślepców, śmiechem opluwał, i drwił??!! Czy musiał tam skonać, w promieniach palących??!! W tym mieście posągów, bez serc kołaczących… Swą wędrówkę życia, na tej drodze skończyć??!! Same pytania, szczyt bezsilności… Ludzie naprawdę stracili wartości!! Pomóc nie mogli?? rady nie dali… Razem z człowiekiem, upadł świat cały.