Łukasz Migut

interpretować można rożnie ale mi osobiście nie chodziło o kaca ;) dzięki za komentarze pozdrawiam!

tutaj poległ oczy szeroko otwarte nieruchome wpatrują się w sufit który wyświetla wspomnienia z ostatnich dni tutaj poległ Umarł zanim się narodził przewraca się na drugi bok próbuje zasnąć ale echa dnia uparcie powtarzają każdy drobny błąd tutaj poległ szkoda ,że nie wierzy w zmartwychwstanie.

No chyba zbyt subiektywny wiersz =]] chyba nie dotrze do zbyt wielu pisałem go jeszcze gdzieś jak była jesień dzięki za komentarz pozdrawiam!

Światło latarni leniwie przesącza się przez świat spowity w perłowej mgle Nagie gałązki kołysze wiatr i nuci im cichą melodie wąskie uliczki zdają się nie mieć końca nawet zwykła kałuża połyskuje hebanowa czernią i powierzchnią gładsza niż lustro zachłannie odbija to co zdoła nieme budynki przysłuchują się z uwaga każdemu krokowi rozdzierającemu cieszę a serce bije niczym młot uderzający o kowadło miażdżąc myśli a chłodne powietrze dopełnia dzieła zniewolenia to noc swym pocałunkiem wita kochanka

Hm no rzeczywiście może trochę przegadany i warto przyciąć, nad forma tez pomyśle zmienia wiersz, dzięki za komentarze. pozdrawiam

pusty dźwięk jak w nienastrojonej gitarze fałszem wypełnia powietrze ta nuta smutku i tęsknoty zabarwiana strachem przed śmiercią Niczym koncert życzeń tańczą jak im zagrają w marnym świetle podskakują pląsają chcą się przepychać Stworzył więc człowiek Boga na swój obraz na obraz człowieczy go stworzył i zaczął żyć własnym życiem