Tredowata boniekochana

Spotkaliśmy się po latach w blasku słońca. Wtedy jeszcze nie wiedziałam… Potem poprosiłeś mnie do tańca Wtedy jeszcze nie przeczuwałam… Zapytałeś czy będę twoją Wtedy jeszcze nie wierzyłam… Zawładnąłeś mną, swym sercem i duszą swoją Wtedy jeszcze się łudziłam… Myślałam ze będzie jak w tej bajce z teatru! Wtedy jeszcze czułam się jakbym miała naście lat. A Ty zostawiłeś mnie jak zimny podmuch wiatru I wtedy zawalił się mój cały świat.

Spotkaliśmy się po latach w blasku słońca. Wtedy jeszcze nie wiedziałam… Potem poprosiłeś mnie do tańca Wtedy jeszcze nie przeczuwałam… Zapytałeś czy będę twoją Wtedy jeszcze nie wierzyłam… Zawładnąłeś mną, swym sercem i dusza swoją Wtedy jeszcze się łudziłam… Myślałam ze będzie jak w tej bajce z teatru! Wtedy jeszcze czułam się jakbym miała naście lat. A Ty zostawiłeś mnie jak zimny podmuch wiatru I wtedy zawalił się mój cały świat.

Umieram. Powoli, z dnia na dzień, Z godziny na godzinę, zostawiając cień Po swoim istnieniu. W oka mgnieniu Zmienia się moje życie, z miłości do Was Opuszczam wszystko, co kocham, serc las. By wszyscy byli szczęśliwi, by się nie martwili. Znikam z waszego życia na zawsze, Wiatr ślady za mną zatrze. Więc nie szukajcie mnie, Nie zastanawiajcie, gdzie ukryłam się. Ja wiem gdzie Wy jesteście, gdzie się znajdujecie. W sercu mym zawsze tam będziecie. I tam pozostaniecie bezwarunkowo na zawsze, wszyscy bez wyjątku, Lecz teraz musze zrobić w mym życiu trochę porządku. Zerwać wszystkie kontakty, zacząć świat od nowa, Z dala od tych, których ranię, bo brudne są moje słowa, Myśli i czyny w stosunku do całej rodziny. Sprawiałam wam ból, krzywdziłam samym jestestwem. Trudniłam się psychicznym morderstwem. Lepsze szczęście trojga niż w czwórce katorga. Potraktujcie mnie jak zaginioną lub zmarłą, jak chcecie Mam nadzieję, że to zrozumiecie.