Anatomi

została pustka imperium frustracji sczerniałe jak węgiel zbudowałem z kobiet zbyt dumnych zbyt ślepych poganek komnaty z miłości niechcianych lustra w zranionych oprawach uczuć draperie nostalgii płynące w środku samotność otwarta w otchłani zdjęcie kochanki w ramie niebytu ... czeka tam na mnie ciepło dwóch kropel na rękach nie żyję i żyję - stan nie do zniesienia

Masz rację; na tą chwilę wiersz wraca do szuflady; Pozdrawiam :) tomek

Spróbowałem zakończyć historię w katedrze; jestem bardzo ciekawy twojej opinii; Pozdrawiam :) HAYQ

wychodzisz z pokoju poza granicą zmysłów skowyczę z bólu paraliż myśli dobranoc niepokoju z ukrycia śledzę twoje ślady z kubkiem gorącej kawy w dłoniach

Dziękuję HAYQ, nienawidzę bycia patetycznym, spróbowałem to poprawić i liczę na dalszą konstruktywną krytykę. "Zewnętrzne oczy widzą więcej". :) Pozdrawiam

czas się zatrzymał w katedrze podziwiam natchnione płótno jej skóry obrazy duszy sprzęgnięte z ciszą dotykam splotu przedziwnych gobelinów przepełnionych jedwabnymi węzłami łzy przychodzą same blask świec rozpoczął taniec cierpienie wypełnia korytarze żył dostrzegłem ewolucję zmysłów witraże ludzkich dróg z dziewięciu kręgów wyrwałem ją upadłem bez sił wspomnienia zlewają się z chłodem ścian jest we mnie muzyka katedry na swój własny sposób nie jestem sam wybrałem ją

Poprawiłem; początek straszliwie rozjechany miałeś rację Gorąco pozdrawiam :)

litery topią się w fotelu papieros ścisza tętno myśli grafiki nocne kruczych stad wplatają w sieć samotność pokryty pyłem telewizor spełnienie pragnień obudził mnie krzyk blasku dzień plecie sznur nocami czyniąc gwałt jaśmin twój ...

Dziękuję. Masz rację postaram się go dopracować. Pozdrawiam

Przepiękny wieczorny erotyzm niedopowiedzianych sytuacji, zmysłowość pustki chwilowej. Gdy przeczytałem Twój wiersz poczułem "ciary" na plecach. Bardzo mi się podobało. Pozdrawiam

Przeszłość jest innym światem Nastaje świt szczerości Strażnik z uwagą nas obserwuje Zjadłem twój lęk i strach Nie wiem gdzie siebie ukryłaś? Burza i grad zwiastują zmiany Rozmawiałaś ze sobą? Co ona powiedziała tobie? Uwierzyłaś jej? Bądź szczera Boję się odpowiedzi Mam wiarę W pękniętym słońcu znalazłem cień Twoich ramion Twój zapach przepełnia całe miasto

Głębia tkwi we wszystkich słyszę uderzenia myśli o suche dno studni

dzięki fantastyczny pomysł zaraz poprawiam

Sześć kul po jednej dawkowane oszczędnie jak ból Śmierć niepokój czternaście kroków na zimnie Wybór strach nie potrafię zapomnieć Okazać człowieczeństwo tylko tak... W lustrze przechodzi śmierć powrotu nie będzie ból Ostatnia dla mnie

Dwie strony pocztówki zapach bieli-zaskoczony? nieznane myśli ukryte słowa-zamknięte oczy Czym różni się olej od zapachu wina? Błysk fantazji prowadzi w nieznane. Umieram, a Ty?

Głębia tkwi we wszystkich słyszę uderzenia myśli suche dno studni

dzięki za komentarz. Nie miało być subtelnie. Postaram się poprawić.

Złowione chwile jestem ciemnością łez na pośladkach jestem rozkoszą jestem kochanką spełnioną w krzyku twojego imienia każde spojrzenie każdą literę twojego dotyku pamiętam Każdy mój orgazm twoje spełnienie Nocą cichną emocje Zasypiasz w moich ramionach

Przepraszam, zmylił mnie twój pseudonim. Mam nadzieję, że odnajdziesz swoją muzę. Pozdrawiam.

Jestem zaskoczony tym, co napisałeś. Wkradłeś się w moje myśli? Bardzo mi się spodobał twój wiersz. Zakończenie jest bardzo zaskakujące, wręcz powiedziałbym wesołe. Zrobiłeś literówkę:)

Nie wstydzę się tego. Nie, to nie prawda. Pamiętasz? Czemu wciąż milczysz, zapomniałeś? "Dlaczego przekreśliłeś moje plany?"- telewizor odpowiedział na moje myśli. To nie są moje słowa, łżesz! W rozpaczy zgubiłem się w nas, nienazwanych. Wybieraj! Chcę życie poświęcić dla innych. Wybrałem! Ten szelest?! Ja mówię, ty mówisz do siebie w lustrzanym odbiciu. Nie zdzierżę! Chcę ciszy, diamentu muzyki. Mniej mam powietrza, mniej mam nadziei. Zgasiłem światło, zniknęło odbicie, poeta przeklęty.

Ciała ogniem trawione budują posąg wieczności Niekształtny obraz wymaga szlifu Kocham – cios dłutem zadany odsłonił serce Pragnę – rzeźbiarze gładzili ostatnie detale Pożądam – spod razów wydobył się zapach nieśmiały Burza ognista wzbierała na sile złaknieni złączyli się w sobie Muszą zaufać sobie rzeźbiarze

Dziękuje za komentarze To dla mnie bardzo ważne

Nastała cisza podziwiam natchnione płótna Dotykam splotu gobelinów przedziwnych jedwabnych uniesień Łzy świece roztaczają blask Obrazy wirują trafiłem tu nikt nie otworzy drzwi gniew Muzyka katedry jest we mnie wybrałem ją Tak mi dopomóż

Dziękuję bardzo bajko-bajko