Małgorzata Kranc

Uciekać? Ale przed czym i dokąd? Nie uciekniesz przed życiem i odpowiedzialnością. W głowie gotuje się mętlik spraw i obowiązków. To jest nie do zniesienia, to coś co szarpie człowiekiem, To coś nie pozwala rozsądnie Ci myśleć. Tak jak woda gotuje się w czajniku, w Tobie gotują się emocje i krew. Ostudź nerwy, ostudź gniew, uspokój się i odpocznij. Usiądź spokojnie, zapomnij o smutku, zrelaksuj się. Wiem, że to nie jest łatwe, to bardzo trudne, ale tak trzeba, Nie można pozwolić się zniszczyć, nie można zrujnować sobie życia.

Uciekać? Ale przed czym i dokąd? Nie uciekniesz przed życiem i odpowiedzialnością. W głowie gotuje się mętlik spraw i obowiązków. To jest nie do zniesienia, to coś co szarpie człowiekiem, To coś nie pozwala rozsądnie Ci myśleć. Tak jak woda gotuje się w czajniku, w Tobie gotują się emocje i krew. Ostudź nerwy, ostudź gniew, uspokój się i odpocznij. Usiądź spokojnie, zapomnij o smutku, zrelaksuj się. Wiem, że to nie jest łatwe, to bardzo trudne, ale tak trzeba, Nie można pozwolić się zniszczyć, nie można zrujnować sobie życia.

Uciekać? Ale przed czym i dokąd? Nie uciekniesz przed życiem i odpowiedzialnością. W głowie gotuje się mętlik spraw i obowiązków. To jest nie do zniesienia, to coś co szarpie człowiekiem, To coś nie pozwala rozsądnie Ci myśleć. Tak jak woda gotuje się w czajniku, w Tobie gotują się emocje i krew. Ostudź nerwy, ostudź gniew, uspokój się i odpocznij. Usiądź spokojnie, zapomnij o smutku, zrelaksuj się. Wiem, że to nie jest łatwe, to bardzo trudne, ale tak trzeba, Nie można pozwolić się zniszczyć, nie można zrujnować sobie życia.