Pan Sajrus

odbieram to jako osobista interpretacje konkretnego uczucia. Niema w tym niczego zlego.

Ludzie stworzeni sa by błądzić. Zawsze wybieramy trudniejsza droge. Widac w tym wierszu doświadczenie i wkład emocjonalny.

Sen Boga Wszystko w tym świecie ze sobą sie mija. Dobro ze złem przeplata, zawija. Jej i jego życie wspólnie samotne. Tak jednakowe a jednak odwrotne. niezrozumiałe, dziwnie odwrotne Ogromnie małe. Poczucie bliskości, niezależności. Wielkiej Ucieczki Od codzienności. Ta Miłość prawdziwa łączy serca oba. Bo miłość kochani to wielki Sen Boga.

Ludzie żyją umierają. przemijają oglądają. Zapisują, odgadują... Najpierw tworzą potem psuja. Zabijają samych siebie. Niszczą życie chcąc być w niebie ?! Najpierw czynią, potem myślą. Uwikłani w wojnę mglistą, w wyścig szczurów, w grę nieczysta. Pamiętajcie ! Kiedyś w raju taka Jedna. Cos zrobiła, potem zbledła . Zrozumiała, że przegrała ! Jej świadomość pozostała. Ludzie jednak zapomnieli. Znowu owoc ten przyjęli. I zginęli narodami, Kolorami i nacjami ! By moc znowu sie odrodzić. Tworząc niszczyć, Płodząc dobić.