Tryska wolność, czuć rozpustę.
Na tej ziemi przyjdzie zgnuśnieć
Rozmarzonych oczu para wciąga łez prawdziwych krocie
Twarz zmarszczona w dłoniach twoich ściera myśli posolone
Myśli które szczypią palą
Czas je zalać obcą falą
Rozmyślanie twe przemija przyjmujemy rację tłumu
W myśl zasady wbrew uczuciom
Tak by serca zabić kłucie
W otoczeniu czuć pieniądze
Forsę którą czas rozpuści
Forsę którą lędźwie twoje przyjmą zimno i nieczysto
Kropla krwi a może i smutku
Spływa po policzkach w dół
W dół głęboki i ponury
Twej przeszłości czarnej dziury
Tak powoli i nieśmiało
Po tragicznych dniach nicości
Z głębi Ciebie łeb wychyla
Rozszarpana przez głupotę
Wiara i nadzieja w parze
Czy ją przyjmiesz czy dobijesz
Twoja wola Twoja sprawa
Spojrzyj w gwiazd rozbitych pustkę
Czy to Ty czy pusta zjawa
Tryska wolność, przyszła wiosna
Serce bije w rytm jesienny
Tej jesieni sprzed demona
Objęć ciepłych i beztroskich
Dziś demona mrówki jedzą
A me gardło nektar chłonie
I w mrowisku swój czas trwonię
Pogodzony i rozpity
Łykam znów wiosenną woń...
....woń letniego jutra...