margii

Powinna mieć balsam na języku i umiejętność splunięcia siarką, w niektórym wyniku. Spadnie lawiną miłości do bram, otoczona czułością doda świt, zatrzyma ciosy zła. Okładem ranę uleczyć może, przyłożyć rózgę czasami musi, jak trzeba to szczodrze. Pięknem natury przetrwa każdy czas, urodę ozdobi gdy zrzuci krzyk, jesienią znajdzie - żar.

Nagle przytula mnie, gdy serce puszczam w tan. - na własne żądanie ... Złudą okaże się, internetowych zdań. - w duszy pozostanie ... *** Zabije stróża snów. na zlecenie tętna. - pulsując załamie ... Ale przywoła tuż taką która ziewa. - nadzieją okłamie ... *** Zabiera chwile zła, na moment podniety. - roznieca wahanie ... Dumą jej zdrada wklejane zachęty. - miłością kichanie ***