Sebastian K.

Proszę o pomoc w interpretacji wiersza Herberta. Kim stałbym się gdybym Cię nie spotkał - mój Mistrzu Henryku Do którego po raz pierwszy zwracam się po imieniu Z pietyzmem czcią jaka należy się - Wysokim Cieniom Byłbym do końca życia śmiesznym chłopcem Który szuka Zdyszanym małomównym zawstydzonym własnym istnieniem Chłopcem który nie wie Żyliśmy w czasach które zaiste były opowieścią idioty Pełną hałasu i zbrodni Twoja surowa łagodność delikatna siła Uczyły jak mam trwać w świecie niby myślący kamień Cierpliwy obojętny i czuły zarazem Krążyli wokół Ciebie sofiści i ci którzy myślą młotem Dialektyczni szalbierze wyznawcy nicości - patrzyłeś na nich Przez lekko załzawione okulary Wzrokiem który wybacza i nie powinien wybaczyć Przez całe życie nie mogłem wydobyć z siebie słowa dziękczynienia Jeszcze na łożu śmierci - tak mi mówiono - czekałeś na głos ucznia Którego w mieście sztucznych świateł nad Sekwaną Dobijały okrutne niańki Ale Prawo Tablice Zakon - trwa Niech pochwaleni będą Twoi przodkowie I ci nieliczni którzy Ciebie kochali Niech pochwalone będą Twoje księgi Szczupłe Promieniste Trwalsze od spiżu Niech pochwalona będzie Twoja kołyska