olek opaliński

nie rozumiesz, i może tekst poprostu kiepski pozdro:)

Piąta, dość wczesne zmartwychwstanie. Guzik, telewizor: cytuje niebo w niskiej rozdzielczości. jeszcze papieros i mycie stóp. winy są niedaleko - o rzut kamieniem

heh, dobre! pozdro:)

ciekawe:)

miłość to podwyższony poziom serotoniny w mózgu - w kolorowym piśmie przeczytał:) pozdrowienia

tyż prowda:)

mocniej niż zwykle, a najbardziejsza puenta:) pozdrowienia

tli jak latarnia. coraz wolniej dochodzi ulica, to miejsce coraz głębiej zabliźnia się w pamięć, krzepnie jak asfalt. na skrzyżowaniach kierują światłem

tak jak zwykle

aha. wrzuce tu jesze troche moich gniotów, ale bedo niektóre krotsze:)

potwierdzam poprzednie. pozdro:)

egzakli, poza warsztatem oczywiście:)

się mi nie podoba. pozdro:)

zapomniałem - piekny wiersz:)

właśnie dlatego że brzozy białe ta kruszyna aż tak pospolita i ptaki bo nawet ten co tam i z powrotem piramidy z góry oglądał do olch swoich wraca gdy pora opłotki, zarośla droga piaszczysta dom babci i ten pekaes jeden na dobę na księżyc łatwiej chyba

przepraszam ale tak

też przyklasnę:)

wiesz, zawsze fascynował mnie ten obraz, kiedy ptaki lądują na powierzchni nieba albo jeziora. czasami widzę, przeglądasz się w ptakach. deszcz, jak w werbel, uderzył w blaszany parapet, zupełnie podobny do tego na dziesiątym piętrze jednak już w innym mieście. powietrze, prawie nie było powietrza, stałem w tym miejscu miasto blednie

odrazu poznałem:)

we wiadro zostaje - jak tu sie dodaje kursywe? pozdro:)

jak zdążę to mi sie uda::) pozdro

może następny:)

swetery sie przędzie:) pozdro

tytuł; odblaski

Opowiadała jak wraca: tak jak wyszedł, w spodniach i samej koszuli. Jest tamta izba i lampa, przy której czytała do światła. Wszystkie drogi były zasypane, nawet ścieżka do studni i wieko, okrągłe jak ten Księżyc - dryfował we wiadrze, aż zamarzł, zarósł setkami igiełek. Mróz ponacinał szyby i, przecież zbyt twardą skórę. Potem śni mi się jak wstaje z klęczek od świętego obrazu, siada przy oknie na tym samym krześle i czeka