7, 10, 322, 4, 67, m, k,
ja pierdole taki zwariowany swiat,
tysiace ptaszkow, zajaczki, sarenki,
karmię to całe towarzystwo słonecznikiem, kapustą, sianem, podrobionym czarnym chlebem,
trznadle, sikorki, mazurki, dzięcioły, sójki zlatują z okolicznych lasów, sarenki przychodzą wieczorami i pożywiają się do rana, zające zaś nigdy nie odchodzą, plątają się bez sensu pod nogami wykonując małe podskoki przed moimi psami,
ranek zimowy, póżne słońce lutowe prześwituje przez korony drzew,
stoję oparty o drewniane drągi ogradzające moją kilkunastohektarową działkę,
słyszę chrzęst śniegu i widzę, że idzie dróżką jakiś bysiowaty facet z fuzją,
- jesteś pierdolonym chujem, mówię do niego na przzywitanie,
popatrzył na mnie i splunął na biały zmarznięty śnieg,
- jak bydlaku możesz zabijać bezbronne zwierzątka?, pytam trochę retorycznie,
oddala się bez słowa bo dobrze mnie zna z autopsji i opowieści innych,
to były takie tam reminiscencje z zeszłego tygodnia,
trochę to wszystko bez sensu,`