aninedia

Nie zostawiaj mnie samej W pokoju z białych prześcieradeł Wyblakniętych dozą codzienności Pozwól mi pojść wraz z Tobą Na kraniec wieczności Nie zostawiaj mnie w tym świecie Pośród nagich ścian nocy Mej nieuleczalnie chorej wyobraźni Zostań ze mną kryjąc się w błogim świcie Ram szarości dnia dzisiejszego Nie pozwól mi być samotnej Pokoloruj mój swiat letnimi barwami Dalekiej sawanny upstrzonymi Byś w mych oczach nie zobaczył więcej Deszczu samotniści...