Oskar Miłosz

Spal się i stań na popiele Jak spalony pień Powstań z tego popiołu Jak powstaje feniks Czas biegnie i tyka Los daje i odbiera Jeśli życie mija cóż pozostaje Gdy wznosisz się ponad tysiące głosów Młodzieńcze figle i starczą głupotę Słońce zachodzi za twój ukochany ląd Muzyka gubi swój dźwięk Obraz traci na barwie I szybujesz do portu kosmicznych wojaży Tam gwiazd niezliczonych powoje Nim zgasną oświecą ci drogę By żadna przepaść i żaden most cię nie zgubił Ogrody, srebrzyste mury i biały Febus Czekają na twoje przybycie

Spal się i stań na popiele Jak spalony pień Powstań z tego popiołu Jak powstaje feniks Czas biegnie i tyka Los daje i odbiera Jeśli życie mija cóż pozostaje Gdy wznosisz się ponad tysiące głosów Młodzieńcze figle i starczą głupotę Słońce zachodzi za twój ukochany ląd Muzyka gubi swój dźwięk Obraz traci na barwie I szybujesz do portu kosmicznych wojaży Tam gwiazd niezliczonych powoje Nim zgasną oświecą ci drogę By żadna przepaść i żaden most cię nie zgubił Ogrody, srebrzyste mury i biały Febus Czekają na twoje przybycie