Polonia Abaddon

Uwielbiam kaszankę. Szkoda, bo nieczęsto mam okazję ją jeść.

Czytanie Twoich wierszy to dla mnie czysta przyjemność. Jest w nich szczerość, prostota i piękno w tej prostocie. Dzięki temu przemawiają one chyba do każdego. Tak jest i w tym przypadku. Pozdrawiam najgoręcej, Ada

Wreszcie udało mi się przeczytać coś pochlebnego, dzięki! Z tymi rymami to wiem, generalnie rymowanie zazwyczaj kiepsko mi wychodzi, wolę białe wiersze, ale tu akurat jeszcze nie jest tak źle jak niegdyś bywało... ;)

Myślałam jeszcze nad Twoim porównaniem, droga MN. "Raz dokoła" można by w sumie zastąpić "to tak to to tak to to tak to to...". "Raz dokoła" wzięło się z tego, że jak to pisała, to ni stąd, ni zowąd przypomniało mi się "Wesele" i to "raz dokoła" tak samo mi się wplotło. Dźwiękonaśladownictwo w stylu "to tak to to" albo bardziej z hinduska "dhadak dhadak" bardzo by pasowało do erotyku, czyż nie? I dobrze by się komponowało z przedostatnimi wersami. Tylko, że do czwartej strofy nie bardzo by się nadawało. Zresztą to mogłabym nawet przerobić, ale "to tak to to" sugeruje raczej poruszanie się wciąż naprzód, a "raz dokoła" oznacza jednak powtarzalność, więc niestety bardziej się nadaje. Nie zapominajmy zresztą o tym, że brzmi romantyczniej.

Wiersz bardzo w porządku. Tyle można o nim powiedzieć. Gdy natrafiłam na "odpuść nam nasze miny", to ach... genialnie to brzmi.

Mi się to bardzo podoba, zwłaszcza że tak ładnie rymujesz. Rymowane wiersze o stałym, niezaburzonym rytmie czyta się - co by tu nie mówić - najprzyjemniej. Dwa ostatnie wersy były naprawdę bardzo fajne.

Fakt, podobieństwo jest wyraźne.

Jestem jak najbardziej za prostotą, doprawdy - całym sercem. Ale znając Twoje wcześniejsze wiersze, które bardzo mi się podobały, wolałabym mieć trochę więcej słów do nacieszenia się.

I znowuż kolejne, małe arcydzieło. Szczególnie spodobała mi się ostatnia, podsumowująca strofka. Gdy czyta się Twoje wiersze, to aż się człowiekowi cieplej robi na duszy i poprawia się humor.

Można tylko chwalić, chwalić, chwalić, chwalić, chwalić....

Miły i optymistyczny wiersz, jak to zwykle u Ciebie, Dorotko. Najbardziej podobała mi się strofa: "Szczęścia wciąż trzeba szukać chodzić od drzwi do drzwi i pukać......" Nic dodać, nic ująć.

Właściwie nie ma plazm high definition. Są takie, które tak nazywają, ale to jest w gruncie rzeczy oszustwo, bo to nie jest full high definition, tak jak w LCD. Póki co ta technika jest jeszcze zbyt droga, ale w przyszłości pewnie będzie też dostępna. Zresztą w wierszu mowa jest o takiej z tych najdroższych plazm. Życzę miłego czytania mojego ekonomicznie zaangażowanego wiersza :).

Chciałam se kupić plazmę W prezencie dla siebie i mojej rodziny Wszyscy się cieszyli Na high definition I dolby surround Lecz krzyczą do mnie zewsząd Gwiezdne autorytety Przez ekrany plazm: Nie kupuj se plazmy! Jak możesz być tak rozrzutna? Wydawać pieniądze na rzeczy Tak nikomu niepotrzebne? Pomyśl ile jest głodu na świecie! Nie lepiej byłoby rozdać te pieniądze biednym? Lepiej nie kupię se plazmy I rozdam pieniądze bezdomnym Starczy może na pięciuset Kupią se po obiedzie I jutro znów będą głodni Lub dam na butelki z wodą I czyste opatrunki I jednorazowe strzykawki Które w głębokiej dżungli Skończą się już po tygodniu Lepiej nie kupię se plazmy Niech kto inny ją kupi A ja z czystym sumieniem Będę się cieszyć, że to nie byłam ja Lepiej nie kupujmy se plazm Wyrzućmy na bruk robotników Philipsa, Sony, Thomsona Wtedy będziemy mogli Im te pieniądze rozdać

Liczyłam na coś w stylu Chylińskiej, a tu g... ;) Szczerze powiedziawszy - nic z tego nie zrozumiałam. Wydumane do bólu.

Fajnie jest czasem przeczytać taki prosty, nie wydumany i humorystyczny wierszyk. Na zdrowie!

To topienie słońca i zaćmiewanie księżyca wydało mi się cokolwiek wydziwione i trochę mi tu nie pasowało, ale potem wykorzystałaś ten księżyc i słońce ponownie i wszystko złączyło się w logiczny ciąg. Gratuluję, bardzo fajny wiersz, bardzo prawdziwy.

Bardzo fajny tekst, naprawdę! Nic mu nie brakuje, nie jest wydumany, udziwniony, ani zbyt prosty, ani zbyt dosłowny. Po prostu - idealny. Pozdrawiam i życzę dalszych sukcesów :)

Jesteś moim udręczeniem, Zamęczeniem, bezwytchnieniem. W kółko, w kółko I na zmianę – Góra-dół, Dół-góra – Aż zrasta się skóra. Fatamorganą jest upojenie, Wciąż wypala nienasycenie Od środka, od środka, Od czerwoności Do białości, Na popiół, na popiół. Wirują w kółko, Mieszają się z sobą Już tylko suche wióry, Bezkształty i bezfigury. Wciąż rozpala je rządza, Rozlewa się w nich żrąca, Desperacko pragnąca Cielesnego gorąca. Coraz bardziej paląca Krzyczy w nas głośno i woła. Więc my wciąż – Raz dokoła, raz dokoła... Już nie pot z nas się leje, Lecz smoła – Gęsta skleja nam trzewia. Powietrza! Powietrza nam trzeba, Oddechu. Robimy przerwę w pośpiechu, Bo czasu naszego nam szkoda. Musimy jechać, Póki nikt nie woła – Raz dokoła, raz dokoła...

Dlaczego kojarzenie wiary z religią jest nie na miejscu? W przypadku świąt jest jak najbardziej na miejscu. Nie rozumiem w takim razie o jaką wiarę Ci chodzi w Twoim wierszu, ale lepiej już mi tego nie tłumacz, bo i tak się nie dogadamy. Faktem jest, że święta nie mają w dzisiejszych czasach zbyt wiele wspólnego z religią, że obchodzą je nawet buddyści - ale sądziłam, że takie właśnie traktowanie świąt jako skomercjalizowanego, międzynarodowego święta jest tym, co w swoim wierszu krytykujesz. Wiesz, jeśli faktycznie jesteś ateistą i te święta nic dla Ciebie nie znaczą w wymiarze religijnym, to konsekwentnie ich po prostu nie obchodź. To straszne, co popkultura zrobiła z Bożym Narodzeniem, bo to jest święto chrześcijańskie, kościelne i kropka.

Wyrzuciłabym słowo "wielkim" przed "patriotą", rytm byłby wówczas lepszy. Ale tak generalnie to oceniłabym Twój wiersz bardzo wysoko. Moje ulubione dwa wersy: Geniuszem lecz jeszcze nie odkrytym? Wampirem w świetle dnia obytym? Ale na końcu zostawiłabym raczej samo "...no cóż chyba jestem nikim..." i wywaliła "to odpowiedź ma...", bo wygląda jakbyś je tam wstawił po to tylko, żeby zrymować to z "kto z was odpowiedź zna?". Zalatuje to odrobinkę Częstochową (z całym szacunkiem dla Częstochowy, którą bardzo lubię), nie uważasz?

Boże, jakie to okrutne - porzucić jak stare buty na dnie szafy? Bardzo udany wiersz, moje najszczersze gratulacje racz przyjąć. :)

Jeśli chodzi o te "w" w pierwszych trzech wersach, to rozumiem, że to a propos wesołyc świąt, prawda? Ale "stoi" też weg!, moim zdaniem. Lepiej będzie ten wers brzmieć bez niego, naprawdę. "Zbrukany" wsród tych potocyzmów też nie brzmi najlepiej. A co do tej wiary, to lepiej po prostu zastąp ją innym słowem. Twoje rozumienie słowa wiara - odnosisz to w końcu do wiary w siebie - totalnie nie pasuje mi do kontekstu jakim jest Twój wiersz. Piszesz o nie traktowaniu świąt jako okazji do wyżerki i o tym, że ma to być dla nas chwila refleksji et cetera, no to gdzie w tym tekście miejsce na wiarę w siebie? Może sprecyzuj o co Ci z tym dokładnie chodzi, bo chyba nie zajarzyłam.

Wplata palce mi we włosy Zamyka mi usta Przygważdża mnie do ziemi Nie mogę się ruszać Słyszę jak dyszy Mi wprost do ucha Przyciska twarz do mych piersi A klatkę do brzucha W nozdrza mi uderza Jego potu ostra woń Jego ciało mnie pochłania Jak niezmierna, ciężka toń Jego dłonie rozsupłują mi nogi Unieruchomiwszy mi ręce Jego dżinsy trą mi o uda W głowie mi huczy, nie myślę już więcej Gdzieś w głębi mnie Rodzi się krzyk rozpaczy Próbuje się wyrwać przez usta Ścieżki mokre na twarzy znaczy Gdzieś w głębi mnie Rodzi się odraza Pęcznieje mi w żołądku Od środka mnie rozsadza Skąd on ma tyle siły? Obezwładnia mnie pytanie Nie wyrwę się z jego kleszczy Muszę czekać aż przestanie

Fajnie, gdybym miała przyjaciela mogłabym ocenić czy to prawda, czy nie. Skomentuję zatem samą formę - strasznie uboga. Nie lubię takich. Treść oczywiście nie wymaga jakichś rozbuchanych epopeji, ale ja wolę jaK jest więcej do czytania.

Mi wcale nie przeszkadza "miłość" w pierwszym wersie, sama bym tak napisała. Tytuł jest po to, żeby sugerować o czym mówi wiersz lub podsumowywać krótko, co z niego wynika, ale nie jest przecież jego częścią. A wierszyk bardzo fajny, chociaż zazwyczaj nie przepadam za tak krótkimi i zwięzłymi formami.