MLeCzU

Porzucony w bezgranicznej ciemności nocy, z odebraną nadzieją na dzień, przy głuchym szumie wielkich drzew, poprzez gęstwinę ciemnego lasu idę. Ramię w ramię z beznadziejnością chwili. Przykuty do niej żelaznymi kajdanami, próbuję znależć drogę ucieczki, by móc uwolnić się i żyć. Lecz każdy ruch wzmacnia ich uścisk, a z każdą chwilą ja tracę siły.

Wiedziona ręką odległą mknę przez życie natchnięta miłością Jego bezgraniczną

Odkryłam nową drogę w życiu Pobiegłam nią Odnalazłam Szczęście Złapałam je Oswoiłam Zaprzyjaźniłam się Stało się częścią mojego życia Pomaga w trudnych chwilach Daje natchnienie Poczucie radości Szczęście przedstawiam innym ludziom Dzielę się nim Im więcej go daję Tym więcej go przybywa Przez co mogę podzielić się nim z tymi Którzy jeszcze go nie otrzymali Dzieki temu jestem szczęśliwa

na zwykłym kocu porozkładam wszystko to co kojarzy mi się ze szczęściem z najdalszych zakątków podświadomości poprzez kręte zwoje umyslu wyciągnę najskrytsze wspomnienia wszystko to ułożę w jedną całość by odtworzyć chwile z mojego życia zakurzone z zapomnienia spojżę na wszystko z dystansu emocji nie uwalniając popadnę w chwilę zadumy błędów przeszłości nie naprawię życia nie zmienię nic nie wyrzucę nie roniąc łzy smutku nie wypowiadając słowa lecz zapamiętując każdą chwilę ponownie schowam każdy przedmiot każde wspomnienie by niedługo na nowo je odkryć