Oto mamy wreszcie wiersz o gębie. Gęba została rozszyfrowana do końca, nad stołem, pod i przy. Następnie profesor albo docent jakiś obrywa za starczość oraz piórko i wiedzę i słusznie. No i to jest poezja. Ach ta Basia! CCC.
Gęba jak to gęba. Dziękuję. Pozdrawiam.