K Puchała

Myśl warta splusikowania, a po tylu komentarzach zamilczę.

Ciekawy pomysł!

Bo ja już jestem archaiczny. A co do ogniska to - było w nocy, rankiem tylko swąd się roznosi w blasku słońca. Dzięki za uwagi. Pozdrawiam.

"Może jednak lepiej by było jednak zakończyć wiersz - rymem? np;" To zmieniłoby sens. także to, że wiersz z założenia nie rymowany.

Któż to widział mój panie by bzy w kwietniu zakwitły w białe płatki ubrane, zakochanych mamiły? Czy słyszała to pani by przed majem słowiki, w swojej skromnej postaci, miłość w trele spowiły? Słońce blaskiem uwodzi wagabundę starego i wspomnienia roznosi swąd ogniska nocnego. Gdzieś w kolejnej granicy horyzontów czasowych, przestrzeń zmienia zapisy, wiosna burzy zapory.

Kłamiesz.

na licu zmarszczki wiosennych kropli zguba grzmotem wspomina

koniec początku niesfornych marzeń błyski drogi kres marny

pośród starych melodii twe marzenia wracają i przynoszą wspomnienia z twej młodości kochany te wędrówki we dwoje pośród drzew co śpiewały nocą w blasku księżyca lub beztrosko z gwiazdami dzisiaj składam od nowa zapis nut w pięciolinii i twój obraz w nich chowam by muzyką mnie wołał

chmur bieg wytrwały, z księżycem zamyśleni, zginęła miłość.

Jeśli już to: "słodkie zapachy miodu"

Potraktowałaś(eś) to w nieco innej płaszczyźnie, ale w bardzo interesujący sposób.

Zgrabna odpowiedź.

Z Woli Batorskiej? To jakaś nie znana mi gałązka.

cmentarzysko ksiąg sieć pająka odkrywcy zapomniany świat

Celna satyra.

Bardzo ciekawy sposób widzenia wszechświata a w zasadzie granic rozumowania. Wykonanie bardzo sprawne technicznie.

"bo przecież Świat się ... zresetował gdy pierwszy raz spojrzałaś na mnie." - To najlepsze podsumowanie a całość świetna.

"zwyciężyć zapinając minutę na smyczy i wstrzymać ten bezwiedny spacer po ślepotę." Bardzo ciekawe spostrzeżenie a w zasadzie nieprzeparte marzenie.

dzieli fakty na strzępy obraz tworzy nieznany burząc pogląd zatęchły budząc złość krzyk niewiary eksploracji przewodzą łowiąc czas w pętli zdarzeń i w syntezie przetrwonią baśni czar marzeń spadek rozum pcha czyny lotne wciąż szarpane głupotą inkwizycji myślowej przesąd wizją zastąpią obraz wiedzy święconej z religijną etyką tłumy wiąże w pokorze tak wyklęcia się wstydzą upór łamie schematy struktur starych skostniałych wszechświat zwiększa wymiary legend rozmiar za mały

Obrazów para, myśli zawiłe w głowie, zagadki uśmiech.

Dobre. Dwa obrazy i przyczyna w trzecim wersie.

W tatrach bylem kilka razy. Najciekawsze przeżycia wiążą się jednak z górnym Reglem. Pięknie oddajesz klimat tych gór, ich mniej uczęszczanych szlaków.

ciekawość goni dusza piękna stęskniona zastygły obraz

już się budzi Afryka wciąż wyzyskiem trapiona kto tę siłę zatrzyma wzrosłą z myśli Katona dyktatury obrosły w kokon władzy zachłanny uczą siłą pokory i miłości satrapy głód co trzewia rozpala poniżenie z nadzieją powstać ludziom pozwala słabość w siłę zamienią zrazu setki skandują że już nie chcą tyrana wnet miliony naplują w żłobów z siłą tytana już się pożar rozlewa wolność burzy układy krew niewinnych rozgrzewa tłum rozdaje buławy czas powrotu wygnańców czas odnowy zawiei czas postrachu tyranów czas straconych nadziei tak najczęściej to bywa że z powiewem wolności ten najwięcej otrzyma kto kij władzy podnosi