Spooky Bird

W ciele. Czystym. Pachnącym. W świeżą odzież ubranym. Jestem – nie jestem. Żyję – umarłem ... Gdyby duszę dało się powąchać Moją duszę – teraz Czy zniósłby kto jej odór? Tak nieudolnie zapachem ciała Maskowany... Czy zniósłbym ja ten ciężar? Aromatycznych węglowodorów cząstek Lotnych – chwil utraconych…

Przez wykusz sumienia uchylony Nocą późną z wolna się zakrada Jak gość nieproszony Solipsystyczna szkarada Pokraczna chimera Snów persona non grata Na mej spoconej szyi Niczym na taborecie siada Ściska mocno Jej ciężar dech zapiera Szponami czarnymi Wilgotną skórę rozdziera A o świcie odchodzi Ten karzeł zły - prześmiewca Z oddali zawsze zawoła: !Hasta pronto! Lubię wtedy wstać wcześnie... Gdy słońce choć jeszcze nieśmiałe Dostatecznie już chętne, by ogrzać Od samotności chłodu - zziębnięte ciało

Kim jesteś? Jak się nazywasz? Czy tańczyć lubisz o świcie? Czy lekko traktujesz życie? Czy jadasz śniadania? Czy znasz smak kochania? Jak bardzo siebie znasz? Czy często zmieniasz twarz?

zabierz mnie tam gdzie słodko jest gdzie ptak śpiewa chłodna bryza twarz owiewa zabierz mnie gdzie spokój i cisza gdzie jest ona z mych snów dziewica

są dni kiedy nie lubię dnia kiedy dzień zabija mnie swym światłem swoja szczerą bezpośredniością zachętą do pięknego go przeżycia są dni kiedy wstać z łóżka nie chcę by skończyć wreszcie noc co dawno juz przeminęła noc co zimna i bezwzględna która... rani i pociąga zarazem która... w tańcu szalonym zabiera mą duszę porywa w ciemność nieznaną