Rafelz

poprawki nie naniose ale jest grzechu wiec jest jak jest

Na korzeniach zła natury wydana w gzrechu pierworodnym zanurzona w smolistej cieczy ma dusza opatrzona Nie pragnie, a dostaje odarta z miłości, a przy niej w pięknie ciemności ma dusza utopiona Bez obawy o karę zagłady z geheną sprawiedliwości bez zgody w imię umiłowania występku ma dusza rozkwita Krzywda osobista narusza pokój jednostki martwe żrenice na wszelką szkode narażona na śmierć bez naprawy ma dusza obfita Nie próbuj zmieniać wszak ma dusza nie umiera.

Wysoki głaz nieprzezroczysty Mój blok z windą choć cztery pietra By wyjść wcisnąć trzeba escejp Parter ,piwnica śmierdzące środowisko Po piętrach powciskani ludzie Nielegalni mieszkańcy i to wszystko? Cztery pietra z którego każde przez każde się przeciera Góra to dach co do skoku zachęca Po człowieku etykietka sąsiada zostaje. Znajdziesz tu alkoholika znajdziesz i narkomana Dilera nie szukaj to mój sąsiad Mieszanka śmieszniejsza niż dialogi Manna Jeden blok o niebanalnym zasięgu Jeden blok co przekraja każde blokowisko.

opakowanie sie nie liczy tylko smak cukierka poydrawiam

stojąc na kiczowatym przestanku widok nudnych spraw on i jego skromny kawałek papierku a jednak tak dużo, wiele, mnóstwo pięknych słów. przepychu nie ma tylko ważność nic po nad to tylko ważność on i jego skromny kawałek papierku napisane krzywe wyrazy miłości wyznania. kto może być ucieleśnieniem tak wiernego oddania? on i jego skromny kawałek papierku widok, który jest i był nie zastanawia. i nic w tym niezwykłego i nic w tym nierealnego on i jego skromny kawałek papierku gdyby nie to, że to już tylko opakowanie po słodkim cukierku.