Sol Loki

Czemu? W jakim celu? Co ci to dało? Kim jestem? Co mi sie stało? Czy wiesz co mi zrobiłaś? Wiesz że mi się śniłaś? Wiesz ile razy o tobie myślałem? Wiesz ile razy o tym zapomniałem? Czemu mi o wszystkim przypomniałaś? Czemu mi się w sercu schowałaś? Czemu dałaś a później zabrałaś? Kiedy cię znowu zobacze? Kiedy ci znowu wybacze? Kiedy tą upragnioną pustke wypatrze? Czy coś te wspomnienia zatrze? Czy coś dla ciebie znacze? Czy nawet jak na nic nie bacze? A może tyle co zabawka? A może tyle co huśtawka? A może jestem idiotą? Spotykam się z hołotą? Po co te słowa układam? Ja po prostu wysiadam!! Taki tam wierszyk ;P

Witam dobrych towarzyszy forumowiczow :D... Prawde mowiac nigdy w zyciu nie napisalem wiersza... Ale ostatnio jakos mnie naszlo i BACH! wiersz... Nie staralem sie nad nim... W sumie to moje rece pisaly, ja tylko obserwowalem ;P... Sory ze bez polskich znakow :P... Nie wiem czy znajdziecie w nim jakis sens... Licze na szczere komentarze... Albo na to ze ktos to przynajmniej przeczyta.... caly swiat patrzy na mnie z góry taki maly w mym pokoju skulony wokol mury tyle mozliwosci bezpowrotnie straconych taki slaby strach towarzysz dusz zdradzonych jestem graczem, pozycja przegrana taki marny moge tylko pomarzyc, slowo wygrana moze jeszcze jest tutaj ratunek taki moze pora na sumienia rachunek do konca duzo czasu taki hardy wyjdz pokaz sie swiatu na zmiane zawsze jest pora taki odwazny skorupa peknieciami sie zaora czego pragnie dusza serce cialo taki oswiecony wewnatrz jest wszystko dzialaj smialo tak! TAK! czerwony mak! brazowy rak! srebrny hak! czarny bak! gorący jak! !jak dusza ja wyzwolony przez schizofrenie opatulony wydostalem sie z wiezienia to nie czas na zwierzenia pora na konkretne dzialanie na tym sie nie zaprzestanie! nie... nie... do drzwi pukanie... na zimnie stanie... od dawna czekanie... o pomoc wolanie... wreszcie rozstanie... ...rozstanie ktore cie wyzwolilo a mnie bezwzglednie zgladzilo to juz twoja kolej przyjacielu mozesz dotrzec do swego celu mury rozbiles od dna sie odbiles mnie zabiles ale siebie wskrzesiles...

Witam dobrych towarzyszy forumowiczow :D... Prawde mowiac nigdy w zyciu nie napisalem wiersza... Ale wczoraj akos mnie naszlo i BACH! wiersz... Nie staralem sie nad nim... W sumie to moje rece pisaly, ja tylko obserwowalem ;P... Sory ze bez polskich znakow :P... Nie wiem czy znajdziecie w nim jakis sens... Licze na szczere komentarze... Albo na to ze ktos to przynajmniej przeczyta.... caly swiat patrzy na mnie z góry taki maly w mym pokoju skulony wokol mury tyle mozliwosci bezpowrotnie straconych taki slaby strach towarzysz dusz zdradzonych jestem graczem, pozycja przegrana taki marny moge tylko pomarzyc, slowo wygrana moze jeszcze jest tutaj ratunek taki moze pora na sumienia rachunek do konca duzo czasu taki hardy wyjdz pokaz sie swiatu na zmiane zawsze jest pora taki odwazny skorupa peknieciami sie zaora czego pragnie dusza serce cialo taki oswiecony wewnatrz jest wszystko dzialaj smialo tak! TAK! czerwony mak! brazowy rak! srebrny hak! czarny bak! gorący jak! !jak dusza ja wyzwolony przez schizofrenie opatulony wydostalem sie z wiezienia to nie czas na zwierzenia pora na konkretne dzialanie na tym sie nie zaprzestanie! nie... nie... do drzwi pukanie... na zimnie stanie... od dawna czekanie... o pomoc wolanie... wreszcie rozstanie... ...rozstanie ktore cie wyzwolilo a mnie bezwzglednie zgladzilo to juz twoja kolej przyjacielu mozesz dotrzec do swego celu mury rozbiles od dna sie odbiles mnie zabiles ale siebie wskrzesiles...